Πέμπτη 31 Ιανουαρίου 2008

Ενας γέρος

Στου καφενείου του βοερού το μέσα μέρος
σκυμένος στο τραπέζι κάθετ' ένας γέρος·
με μιαν εφημερίδα εμπρός του, χωρίς συντροφιά.

Και μες στων άθλιων γηρατειών την καταφρόνεια
σκέπτεται πόσο λίγο χάρηκε τα χρόνια
που είχε και δύναμι, και λόγο, κ' εμορφιά.

Ξέρει που γέρασε πολύ· το νοιώθει, το κυττάζει.
Κ' εν τούτοις ο καιρός που ήταν νέος μοιάζει
σαν χθές. Τι διάστημα μικρό, τι διάστημα μικρό.

Και συλλογιέται η Φρόνησις πώς τον εγέλα·
και πώς την εμπιστεύονταν πάντα - τι τρέλλα! -
την ψεύτρα που έλεγε· «Αύριο. Εχεις πολύν καιρό.»

Θυμάται ορμές που βάσταγε· και πόση
χαρά θυσίαζε. Την άμυαλή του γνώσι
κάθ' ευκαιρία χαμένη τώρα την εμπαίζει.

... Μα απ' το πολύ να σκέπτεται και να θυμάται
ο γέρος εζαλίσθηκε. Κι αποκοιμάται
στου καφενείου ακουμπισμένος το τραπέζι.

Κωνσταντίνος Π. Καβάφης

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2008

Ποιός;

Δεν υπάρχει καλός ή κακός άνθρωπος συμπέρανα. Για κάθε έναν από εμάς θα είναι μία ομάδα, η δική μας, που είναι αποδεκτή και συμβατή σύμφωνα με τα δεδομένα της προσωπικότητάς μας. Αντίστοιχα οι απέναντι από εμάς, οι "άλλοι" έχουν την δική τους ομάδα. Δεν υπάρχει δίκιο ή άδικο, σωστό ή λάθος. Ακούγονται πολύ τετριμμένα όλα αυτά, αλλά είναι από αυτές τις μικρές καθημερινές ανακαλύψεις μου. Ποιος παίρνει τις κατάλληλες αποφάσεις; Η ελίτ, η μάζα, ο όχλος; Ποιος; Πόσα σωστά και λάθη μπορούν να συνυπάρξουν. Μπορεί κάποιος να σκέφτεται τόσο σωστά ώστε να δει το μέλλον;

Δευτέρα 28 Ιανουαρίου 2008

ΒΟΥΝΟ

Πράσινο κι άσπρο. Ούτε 5 ψυχές τριγύρω, η απόλυτη ηρεμία. Μυρωδιά πέτρας και ξύλο και το μεσημέρι τσιγαρισμένο λίπος. Η απόλυτη ηρεμία και η απόλυτη ομορφιά. Προσοχή στους λύκους και την λάσπη.

Παρασκευή 25 Ιανουαρίου 2008

Και τι να κάνουμε τώρα φίλε μου

Ζαλίζομαι από τη βαβούρα της τηλεόρασης και των εφημερίδων. Τώρα που το σκέφτομαι έχω πολύ καιρό να διαβάσω ένα καλό άρθρο. Τα γεγονότα μας προσπερνάνε και τα παρακολουθούμε. Ο πόλεμος των γραφιάδων έχει ακυρώσει τα πάντα. Δεν μαθαίνω κάτι καινούριο, δεν με απασχολεί κάποια είδηση, ίσως μόνο αυτές στις τελευταίες σελίδες αλλά όχι στο 'σαλόνι'. Ωραία, και τι να κάνουμε τώρα; Μπορώ να επέμβω;Μπορώ να τους αγγίξω;Μπορούν να ακούσουν την κραυγή μου ή την ανάσα μου; Όχι, κι όμως υπάρχω και από τη θέση που είμαι προσπαθώ. Η ζωή προσφέρεται για να μαζεύεις εμπειρίες και ευτυχισμένες στιγμές, η απόγνωση σε ακινητοποιεί και σε γεμίζει οργή, σε δένει με αλυσίδες στις σκέψεις σου. Αρνούμαι να μπω σε παιχνίδια και συνομοσιολογίες. Κάθε μέρα μου δίνονται άπειρες ευκαιρίες να προσφέρω, έστω και σε 10 ανθρώπους. Θα το κάνω κι αν αποτύχω δεν θα στεναχωρηθώ γιατί κάθε καινούρια ανατολή που βλέπω ξέρω ότι έχω κι άλλη ευκαιρία. Και τι μπορούμε να κάνουμε φίλε μου, να τους γράψουμε στα π@π@..@ μ@ς και να κοιτάξουμε να ισιώσουμε λίγο το χαλί μας(ή χάλι μας).

Τετάρτη 23 Ιανουαρίου 2008

6.27

6.27 χτυπάει το ξυπνητήρι ειρωνικά με την μουσική επένδυση των Depeche i just can’t get enough. Καθημερινά, κάθε μέρα ,Δευτέρα με Παρασκευή. Εκπλήσσομαι και η ίδια πως καταφέρνω και είμαι στο αυτοκίνητο 6.52 πάνω κάτω. Για εμένα ακόμα και ένα λεπτό είναι πολύτιμος χρόνος γιατί η σχέση μου με τον Μορφέα είναι ηδονική. Φτάνω στη δουλειά, πίνουμε τον πρωινό καφέ και χαζολογάμε με τους συναδέλφους για περίπου ένα μισάωρο. Ύστερα είτε αρχίζουν οι επισκέψεις είτε ξεκινάμε τις γραφειοκρατίες. Ο χρόνος δεν μας πιέζει ούτε κάποιο επίμονο αφεντικό, δεν έχουμε προθεσμίες και εντολές. Παρόλ’αυτά ένα μαύρο συννεφάκι ακολουθεί κάθε μας βήμα, σχεδόν κυκλοφορούμε σαν αόρατοι και εμφανιζόμαστε κατ’εξαίρεση. Η μοίρα κάθε συμβασιούχου είναι ίδια; Ευτυχώς που έχω διεξόδους για να μην αισθάνομαι ‘επαγγελματικά νεκρή’. Βγαίνοντας από την δουλειά οι πνεύμονές μου γεμίζουν αέρα, αυτό το αίσθημα μόνο με κάποιο μαγικό ελιξίριο μπορεί να συγκριθεί. Η επιστροφή είναι επιστροφή στη ζούγκλα, συνήθως βρίζω από μέσα μου αποφεύγοντας τα κορναρίσματα, ανακάλυψα ότι μου αρέσει η αθυροστομία. Φτάνοντας σπίτι του Surfer Rosa εγκαθίσταμαι στον καναπέ και αρνούμαι κάθε μετακίνηση, περιστασιακά και ανάλογα με τα κέφια επισκέπτομαι την κουζίνα. Μετά ένα ποτήρι κόκκινο κρασί συνοδεύει ταινίες και σήριαλ ( αν και τελευταία η απεργία των σεναριογράφων στην αλλοδαπή μας τα χάλασε). Το βράδυ απαραιτήτως ανάγνωση γιατί δεν με παίρνει ο ύπνος διαφορετικά και μετά καλημέρα 6.27. Μια τυπική τυπικότατη μέρα. Simple things make life wonderful.

Δευτέρα 21 Ιανουαρίου 2008

Ο Κόσμος

Μια φορά καιέναν καιρό ήταν ένα μικρό κορίτσι που γνώρισε τον Κόσμο. Ήταν μεγάλος και όμορφος. Στολισμένος με πολύχρωμα φωτάκια, μάτια που έλαμπαν στο χρώμα του φεγγαριού και με τσέπες που ήταν γεμάτες υποσχέσεις. Ζαλίστηκε το μικρό κορίτσι της ιστορίας μας από τα πολλά δώρα, θαμπώθηκε από την λάμψη και αγάπησε βαθιά αυτόν τον Κόσμο. Όποτε έβρισκε ευκαιρία τον περιτρυγίριζε και ζήταγε να ακούσει ιστορίες και αποφθέγματα γιατί ήταν σοφός. Της χάριζε χωρίς ενδοιασμούς όλα τα μυστικά που έκρυβε, κι όταν τελείωσαν τα μυστικά του άρχισε να της χαρίζει κομμάτια από το σώμα του. Στην αρχή έφυγαν τα πόδια του, μετά τα χέρια του, μετά ένα κομμάτι από τα πλευρά του. Δεν τον ένοιαζε όμως γιατί το τίμημα ήταν σαφώς μικρότερο από τη χαρά που χάριζε. Το μικρό κορίτσι παρόλο που έβλεπε τον κόσμο να μισεύει δεν σταμάτησε να ζητάει περισσότερα, ακόμα και τις στάλες από τον ιδρώτα του που μαζεύονταν στην αρχή του μετώπου του από τον πόνο και την απώλεια. Τα ήθελε όλα το μικρό κορίτσι γιατί η αγάπη της για αυτόν ήταν τόσο μεγάλη που δεν άντεχε να υπάρχει σε άλλη υπόσταση παρά μόνο μέσα στην δική της. Έπαιρνε και ζήταγε, έπαιρνε και ζήταγε, την καρδιά, το στομάχι, τα μάτια του που είχαν το χρώμα του φεγγαριού. Το γέλιο της ακουγόταν παντού γιατί ήταν γεμάτη και πλούσια. Πλέον δεν ήθελε τον Κόσμο αλλά τα πλούτη του, δεν ήθελε τα λόγια ούτε απλά ένα χρώμα σαν τις αχτίδες του φεγγαριού. Άφησε τον Κόσμο και πήγε αλλού, άφησε ένα άδειο δοχείο που ούτε κουφάρι δεν τολμούσε κανείς να πει. Κι όμως ο Κόσμος γέλαγε ακόμα γιατί κάποτε είχε δώσει χαρά σε κάποιον τόσο μεγάλη που τον σκότωσε.

Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2008

ΦΩΣ

Όταν έχει συννεφιά και όλα γύρω μας, από κτίρια μέχρι εμάς τους ίδιους, μας καλύπτει ένα στρώμα μπογιάς, ένα τόνο πιο σκούρο του φυσιολογικού. Είναι πανέμορφο που μερικές φορές ο αέρας παραμερίζει κάποιο σύννεφο και ορισμένες ηλιαχτίδες φωτίζουν διάσπαρτα τον χώρο. Μπορείς να πιάσεις το φως εκείνη την στιγμή, αποκτάει διάσταση γιατί περιορίζεται, στα μάτια μας μόνο βέβαια. Έτσι δεν είναι η πραγματικότητα; Απομονώνοντας ένα στοιχείο αποκαλύπτεται η πραγματική του φύση, οι ιδιότητές του. Ο άνθρωπος γίνεται ένα φοβισμένο θηλαστικό που ζητάει απεγνωσμένα βοήθεια για κάτι, για οτιδήποτε.

Πέμπτη 17 Ιανουαρίου 2008

Κι ύστερα, ύστερα, μα δεν υπάρχει ύστερα...

Σαν πολίτης αυτής της χώρας, θα παρακαλούσα όλους όσους έχουν στα χέρια τους την ευθύνη για την πορεία μας, εκλεγμένους νταβατζήδες και μη, να συμμορφωθούν και να συνεχίσουμε κανονικά το 2008 γιατί θα γίνουμε περίγελος της Ε.Ε και των βαλκάνιων γειτόνων μας. Εδώ και 1,5 μήνα ασχολούμαστε με ένα θέμα και έχουμε αποθηκεύσει τα υπόλοιπα. Για συντομεύετε παρακαλώ τις διαδικασίες γιατί σε λίγο δεν θα σας ψηφίζει και δεν θα σας αγοράζει ούτε η μάνα σας.

Τρίτη 15 Ιανουαρίου 2008

Συγχαρητήρια

Τα θερμά μου συγχαρητήρια σε όλους τους αναγνώστες του Π.Θέματος που δεν δίστασαν να αγοράσουν και να θαυμάσουν τις επιδόσεις του πρώην Γ.Γ και της συμβασιούχου. Συγχαρητήρια σε όλους μας που μας ενδιαφέρει περισσότερο η εικόνα της κλειδορότρυπας, τα ροζ, κόκκινα και μαύρα σκάνδαλα, οι διεφθαρμένοι δημοσιογράφοι και λοιπών ειδών λειτουργοί. Αντί να εξεγερθούμε για τα παιδιά που πεθαίνουν από ναρκωτικά, την εγκληματικότητα και τα αίτιά της, την εκπαίδευση μας που σαπίζει χαζεύουμε με τις επιθεωρήσεις που μας προσφέρουν. Μόνο ενημέρωση δεν είναι αυτό, πλέον είμαστε θεατές του δικού τους παιχνιδιού εξουσίας. Εκβιάζουν και εκβιάζονται με εμάς στη μέση. Αξίζουμε συγχαρητήρια για την παθητικότητα και την βλακεία μας.

Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2008

Speechless

Τετάρτη 9 Ιανουαρίου 2008

Βαρέθηκα

Ακούω συνεχώς παράπονα και δυσαρέσκειες. Πόσο ακριβή έχει γίνει η αγορά, ότι πλασματικός είναι ο πληθωρισμός, αδιαφάνεια παντού και διαφθορά. Μα και σε πιο προσωπικά ζητήματα, γιατί έχει χαθεί ο σεβασμός, η εμπιστοσύνη, η ικανότητα της ικανοποίησης και άλλα τόσα που όλοι μας σχολιάζουμε καθημερινά. Δεν αντέχω άλλο. Βαρέθηκα να τα ακούω. Όσοι τα αναμοχλεύουν συνεχώς θεωρούν τους εαυτούς τους (και εγώ) ασυμβίβαστους, ανεξάρτητους από το σύστημα γιατί έχουν το διαυγές βλέμμα για να αναγνωρίζουν την κατάντια του. Μα δουλευόμαστε; Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλλέτω και ξεκινήσαμε να πετάμε όλοι πέτρες, που; Στο κενό. Στο απέραντο κενό των ιδεών μας. Τι είναι μια ιδέα, μια άποψη που δεν την εφαρμόζεις; Μεγαλεπήβολα σχέδια, εξεγέρσεις για το κατεστημένο. Που; Πάλι στο μυαλό μας. Γιατί ο κόσμος είναι οι άλλοι και όχι εμείς. Η διαφορά γίνεται στη μικρή ταπεινή καθημερινότητα και θέλει πολλές υποχωρήσεις. Εξαγριωμένα μικρά ανθρωπάκια, στον μικρόκοσμό μας, στην μικροκοινωνία και στην μικροοικονομία μας είμαστε όλοι χαμένα και αυτή είναι η πραγματικότητα. Το σύμπαν είναι απέραντο αλλά για μένα όλο μου το σύμπαν είναι η Δευτέρα με Κυριακή μου. Αν θέλω να αλλάξει κάτι πρέπει να προσπαθήσω κοιτώντας γύρω μου..

Δευτέρα 7 Ιανουαρίου 2008

ΦΗΜΕΣ

Γιατί μας αρέσει να ακούμε και να αναπαράγουμε φήμες; Ακόμα κι αν η πληροφορία που δεχόμαστε είναι εξωπραγματική την μεταφέρουμε και πολλές φορές τείνουμε να την πιστέψουμε και εμείς οι ίδιοι. Είναι ένα τρόπος για να ξεφεύγουμε από την πραγματικότητα; Μάλλον όλοι χρειαζόμαστε λίγο παραμύθι στη ζωή μας. Τα όνειρα είναι κάτι προσωπικο, ατομικό που δεν μπορείς να το μοιραστείς, όχι εξωλοκλήρου τουλάχιστον. Ενώ μια φήμη, ένα παράδοξο, ένας μύθος γίνεται βοήθημα για ένα ταξίδι νοητό με φίλους και γνωστούς. Για τυχόν παρερμηνείες, δεν εννοώ το κουτσομπολιό.

Παρασκευή 4 Ιανουαρίου 2008

Ιδέες προς πώληση

Η παρακάτω προτάσεις αποτελούν αποκλειστική πνευματική ιδιοκτησία της υπογράφουσας και σε περίπτωση που ανακαλύψω τυχόν λογοκλοπή ή εφαρμογή τους θα καταδικάσω τον θύτη στο πυρ το εξώτερον, θα του στείλω όλες τις μάγισσες της Σμύρνης, τα τρία horny γουρουνάκια και τον λύκο τραβεστί όπως επίσης και την συνάδελφο που αναφέρω αρκετά συχνά στο παρόν ιστολόγιο.
Ανακάλυψα (με μεγάλη περηφάνια για το επιχειρηματικό μου ταλέντο, τόση που θα με κάνει να αλλάξω επάγγελμα), ότι υπάρχει κορεσμός πλέον στα προσφερόμενα είδη διασκέδασης. Ο κόσμος θέλει να χαρίζει τα χρήματα του και να αισθάνεται έτσι περισσότερο large από τον μέσο δυτικοευρωπαίο, αλλά έχει βαρεθεί τα ίδια και τα ίδια. Έτσι προτείνω σε όποιον θέλει να βάλλει το κεφάλαιο τις εξής ιδέες:
Α)Αφού ο Έλληνας θέλει να τα δίνει για να στριμώχνεται και να μυρίζει τη μασχάλη του διπλανού κάνοντας ισορροπία με ένα ποτό στο χέρι και ανακαλύπτοντας το ταλέντο του στην ρυθμική προσπαθώντας να χουφτώσει το διπλανό γκομενάκι, να ιδιωτικοποιηθούν τα Μ.Μ.Μ., να πάει το εισιτήριο 60 ευρώ(για να γουστάρουμε γιατί εμείς δεν είμαστε σαν τους καρμίρηδες τους βόρειους) και τα ηχεία των λεωφορείων να παίζουν διαπασών όλα τα νέα hit(me). Η γνωστή γυναικεία φωνή του ηλεκτρικού που αναγγέλλει του σταθμούς θα αντικατασταθεί με μία περισσότερο παθιάρικη και αντί για το ντινγκ ντονγ θα κάνει αχ βαχ.
Βου) Ως γνωστό οι συμπολίτες μας γνωρίζουν από καλό φαγητό και κρασί. Καθημερινά απολαμβάνουν πιάτα gourmet και μόνο από την οσμή ξεχωρίζουν αν το κρασί είναι του '79 και όχι του '80. Σε στρατηγικές θέσεις θα ανοίξει αλυσίδα από κιόσκια που θα πάρει τη σκυτάλη από το "βρώμικα". Δεν θα προσφέρεται πλέον το πάγιο λουκάνικο, πατάτες, μουστάρδα αλλά ελαφάκι με σάλτσα πικρής σοκολάτας, σολομό με μέντα, παπαρδέλες με 123 είδη πιπερόριζας κλπ, κλπ. Θα χρεώνεται επιπλέον η ώρα παραμονής πλησίον του του περιπτέρου (ανά τέταρτο) για όσους επιθυμούν να επιδείξουν τις γαστρονομικές τους γνώσεις.
Γου) Το είχα πει και παλιότερα. Θα ήθελα reality με πρωταγωνιστές τους πολιτικούς. Οπως λένε και οι φλεγματώδεις ευρωπαιοσυμπολίτες μας το τρίπτυχο αίμα, σπέρμα, στέμμα (και δαχτυλίδια εκάστοτε) έχει πάντα απήχηση. Βέβαια όλοι θα ξέραμε από την αρχή τον νικητή εκτός κι αν ο επίτιμος δεν έκανε ποτέ του αίτηση. Το συγκεκριμένο δεν διατίθεται σε τηλεοπτικούς σταθμούς αλλά σε όσους έχουν άδεια ζωολογικού κήπου.
Δου) Μπουζουκερί και clubακερί μόνο με πρώτα τραπέζια πίστα και prive χώρους, γιατί πάνω από όλα είμαστε δημοκράτες. Θα μοιράζονται μικρόφωνα σε όλους και όποιος έχει το καλύτερο και βαθύτερο λαρύγγι θα κερδίζει την εκτίμηση του κόσμου. Τα τραπέζια θα έχουν ειδικά κατασκευασμένο για να μην γλιστράει το τακούνι αλλά ή απόλυτη καινοτομία θα είναι ο ειδικός καθρέφτης προσαρμοσμένος επάνω ώστε οι κύριοι να μην χρειάζονται να σκύβουν.
Ε) Όσοι έχουν σοβαρές προτάσεις ας επικοινωνήσουν μαζί μου να τους ενημερώσω και για τις υπόλοιπες ιδέες γιατί τώρα έχουμε και δουλειά.

Τετάρτη 2 Ιανουαρίου 2008

2008

Καλή Χρονιά!!!!!!Με την έλευση του νέου έτους ελπίζω να διορθωθούν κάποια πράγματα όπως επίσης ελπίζω να μου λυθούν και κάποιες απορίες.
1)Το ασφαλιστικό λύθηκε ή απλά ξεχάστηκε;
2) Η Ν.Δ έχει προβλέψει για ασφάλεια ζωής στα στελέχη της;
3)Το ΠΑΣΟΚ έκλεισε ή θα ανοίξει μετά τις γιορτές;
4)Ο Συνασπισμός δέχεται Γκρούπις;
5) Η δημοσιογραφική Εξουσία είναι θεσμοθετημένη;
6)Γιατί ο καφές έχει 6 ευρώ;
7)Να χάσω τα κιλά των γιορτών τώρα ή να περιμένω να περάσει και το Πάσχα;
8)Πόσο χρόνων είναι η Πετραλιά;