Άλλος για την βάρκα μας

Το τελευταίο διάστημα, παρακολουθώντας τους πολιτικούς που βγαίνουν στα διάφορα παράθυρα και μπαλκόνια, μου έρχεται στο μυαλό η πασίγνωστη ταινία του Ν. Δημόπουλου, Μανταλένα. Ο Γ. Παπανδρέου ωσάν μια άλλη Α. Βουγιουκλάκη μετά το θάνατο του πατέρα του αναλαμβάνει να κυβερνήσει την πράσινη βαρκούλα για να συνεχίσει να δίνει τα προς το ζειν στα μικρότερα αδερφάκια του ( Θεία βρέφη, θεία, ξαδέρφη, τάδε έφη κ.λ.π). Έχει βάλει γνωστούς και αγνώστους να διαλαλούν πόσο καλός περαματάρης είναι και πόσο σεβαστός στον κόσμο της θάλασσας (ο γλάρος, η τσιπούρα, η Ευρώπη). Από την άλλη ο Καραμανλής-μια πιο ευτραφής μορφή του Παπαμιχαήλ-, του την βγαίνει από αριστερά και βάζει εξωλέμβιο στην βάρκα για να προσεγγίσει περισσότερους πελάτες ( όχι μεγάλη διαφορά πλέον από την έννοια του ψηφοφόρου). Ο φτωχός Μανταλενογιωργάκης δεν μπορεί να θρέψει τα αδελφάκια του τώρα και φοβάται πως θα πουλήσει την βάρκα, ή θα του την φάνε. Τι ωραία που θα ήτανε να γινόταν στην πολιτική σκηνή της χώρας τος happy end της Μανταλένας. Χωρίς τσακωμούς και δολοπλοκίες, χωρίς λαϊκισμούς και μισαλλοδοξίες να κυβερνούσαν την μικρή μας χώρα. Σε ένα πιο σουρεάλ σενάριο οι δυο πολιτικοί αρχηγοί παντρεύονται με κουμπαριά τον Βενιζέλο( να ταιριάζει και με το τέλος της Μανταλένας). Οτιδήποτε θα ήταν καλύτερο από αυτό που συμβαίνει τώρα.
Έβαλαν φωτιά στην βάρκα μας, την κάψανε και την αφήσανε να σιγοκαίει!!! Ούτε βάρκα δεν θα έπρεπε να τους επιτρέπουν να οδηγούνε όλοι αυτοί (γαλάζιοι, κίτρινοι, πράσινοι κ.ο.κ), όχι χώρα που ζητάνε τώρα. Και δεν λέω βάρκα με μηχανή, πάρτε τους και τα κουπιά!

G700???

Διάβαζα πρόσφατα τις αναρτήσεις της ομάδας G700(γενιά των 700Ε) και με έβαλε σε σκέψεις. Αρχικά να δηλώσω ότι εξίσου ανήκω στην ίδια ομάδα και βιώνω τα άγχη και τις ανησυχίες- που περιγράφουν γλαφυρότατα- όπως και αρκετοί φίλοι μου. Το κοινωνικό αυτό φαινόμενο έχει αναλυθεί εκτενέστατα και εγώ δεν έχω σκοπό να συμμετέχω σε αυτή την αλληλουχία των σχολιασμών, ούτε με θεωρίες, ούτε με καταγγελίες,ούτε με νομικές αναφορές, αλλά απλά να πω την προσωπική μου άποψη.
Πιστεύω ότι υπάρχουν συγκεκριμένα επαγγέλματα που πλήττονται και που ουσιαστικά δεν έχουν τις παροχές που ελπίζουμε όταν θα ξεκινήσουμε την επαγγελματική μας πορεία. Αν έχεις τελειώσει κάποια από τις κοινωνικές, πολιτικές, κοκ επιστήμες, ακόμα και μεταπτυχιακό ή και διδακτορικό να έχεις κάνει, δεν πρέπει να ελπίζεις σε μεγάλες απολαβές, γιατί δεν υπάρχει απορρόφηση Δεν είναι κάτι κρυφό και κανείς δεν σε πιέζει να σπουδάσεις στην συγκεκριμένη σχολή που εξαρχής ξέρεις ότι δεν έχει αντίκρυσμα. Ή στο δημόσιο θα μπεις ( ο απώτερος στόχος πολλών) ή σε κάποια Μ.Κ.Ο. Οι Ανθρωπολόγοι, Κοινωνιολόγοι, Πολιτικοί Επιστήμονες, Κοινωνικοί Λειτουργοί κλπ κλπ κλπ από τη σχολή ξέρουν ότι μετά θα υπάρχουν πολλές δυσκολίες. Υπάρχουν και εξαιρέσεις φυσικά. Ένα μεταπτυχιακό είναι ένα επιπλέον προσόν( όχι όμως πανάκεια όπως πολλοί νομίζουν), παρόλα αυτά αντί να το χρησιμοποιήσουμε σαν μια εναλλακτική λύση επιλέγουμε να συνεχίσουμε τις σπουδές στις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες -πάλι-.
Γνωστοί και φίλοι που έχουν ένα πτυχίο συν ένα καλό μεταπτυχιακό(οικονομικάριοι, πληροφορικάριοι, αρχιτέκτονες, χημικοί μηχανικοί κλπ) ίσως αρχικά να δυσκολεύτηκαν και να μην εισέπρατταν όσα ήλπιζαν, αλλά στην πορεία εξελίχθηκαν και πλέον έχουν ένα μηνιαίο εισόδημα που τους αρκεί και τους περισσεύει
Κανείς δεν πρέπει να περιμένει ότι με την πρώτη δουλειά, χωρίς καμία προϋπηρεσία, θα πληρώνεται με 1000Ε+( πάλι με εξαιρέσεις). Σε πολλές χώρες της Ευρώπης πολλοί νέοι επιλέγουν να εργαστούν αμισθί χάριν της προϋπηρεσίαςς που θα κερδίσουν,μερικές φορές παράλληλα με τις πτυχιακές ή μεταπτυχιακές τους σπουδές. Στην χώρα μας όταν ξεκινάμε για πρώτη φορά να δουλεύουμε μετά τα 24,25,26,27+, χωρίς καμία εμπειρία μας κακοφαίνεται.
Οι γονείς μας μεγάλωσαν πιο λιτά και με λιγότερα χρήματα κατάφεραν να χτίσουν σπίτια και να μας αναθρέψουν με όσα στερήθηκαν αυτοί. Μας καλομάθανε και για αυτό στους περισσότερους νέους η αποταμίευση είναι κάτι άγνωστο. Αν κάποιος είναι σχεδόν κάθε μέρα έξω, θέλει να κάνει συνεχώς καινούριες αγορές, ξοδεύει όπως τον έμαθαν οι δικοί του, πως να συνηθίσει τον περιορισμό των 700Ε και πως να συνηθίσει τις περικοπές που πρέπει να επιβάλει στην καθημερινότητά του?
Αν η παιδεία, η προσδοκίες, η οικογένεια και για μένα πάνω από όλα η νοοτροπία ήταν λίγο διαφορετική ( με το βάρος πάνω από όλα στην παιδεία) δεν πιστεύω ότι τα πράγματα θα ήταν έτσι. Επίσης όταν υπάρχει ανάγκη για δουλειά, κάποιος δουλεύει όπου βρει( δεν χρειάζεται να γίνουμε όλοι επιστημονικοί συνεργάτες -διευθυντές), καμία δουλειά δεν είναι ντροπή. Το πτυχίο μας έφερε γνώσεις μερικές φορές όμως πρέπει να χρησιμοποιήσουμε και τα χεράκια μας για να μας φέρουν χρήματα.

Pretty Village Pretty Flame

Τα όμορφα χωριά - όμορφα καίγονται..

Αρκετά κοινότυπος ο παραπάνω σχολιασμός αλλά αντανακλά πλέον χαρακτηριστικά την πραγματικότητα της προηγούμενης βδομάδας. Και εμείς να παρακολουθούμε την όμορφη καύση τους από τις τηλεοράσεις μας με περισσή αγωνία να δούμε τι άλλο θα φάνε οι φλόγες, στη συνέχεια ξέγνοιαστοι συνεχίζουμε την ζωή μας με μια υποψία στενοχώριας και πληρωμένης συνείδησης. Και φυσικά η ζωή πρέπει να συνεχιστεί, και φυσικά δεν πρέπει να παγώσουν όλες οι δραστηριότητες, που αυτό το σκεφτικό πρέπει πρώτοι από όλους να το έχουν οι πληγέντες της Πελοποννήσου, για να ξαναχτίσουν τις ζωές τους. ΑΛΛΑ, είναι υποχρέωση του κάθε κατοίκου αυτής της χώρας να αναλογιστεί λιγάκι το συνολικό μέγεθος της συμφοράς, να ξεφύγει απω τις εικόνες με τα καμμένα δάση, να ξεπεράσει τις διαδηλώσεις και τις εκδηλώσεις τυπικής διαμαρτυρίας και να ΔΕΙ τι μπορεί να κάνει ΤΩΡΑ, πως να βοηθήσει ΤΩΡΑ, με πράξεις που θα έχουν αποτέλεσμα και θα βοηθήσουν έστω και έναν άνθρωπο. Να υποσχεθούμε όλοι ότι δεν θα ξεχάσουμε και να δεσμευτούμε αληθινά,-όχι πολιτικά- ότι θα κάνουμε αυτό που πρέπει, δηλαδή το πιο απλό και το πιο δεδομένο : να προσέχουμε.
Πέρα από την συνομοσιολογία, πέρα από την κάλπικη πολιτική η πραγματικότητα ξεκινά πω τις καθημερινές πράξεις όλων μας. Ποιον ψηφίζουμε, που φωνάζουμε, που χτίζουμε, που απαιτούμε. Οι δικές μα αποφάσεις, οι καθημερινές θα κάνουν την διαφορά.
Κόσμε ΞΥΠΝΑΟ φταίχτης βρίσκεται και στον δικό σου καθρέφτη.