Τα όμορφα χωριά - όμορφα καίγονται..
Αρκετά κοινότυπος ο παραπάνω σχολιασμός αλλά αντανακλά πλέον χαρακτηριστικά την πραγματικότητα της προηγούμενης βδομάδας. Και εμείς να παρακολουθούμε την όμορφη καύση τους από τις τηλεοράσεις μας με περισσή αγωνία να δούμε τι άλλο θα φάνε οι φλόγες, στη συνέχεια ξέγνοιαστοι συνεχίζουμε την ζωή μας με μια υποψία στενοχώριας και πληρωμένης συνείδησης. Και φυσικά η ζωή πρέπει να συνεχιστεί, και φυσικά δεν πρέπει να παγώσουν όλες οι δραστηριότητες, που αυτό το σκεφτικό πρέπει πρώτοι από όλους να το έχουν οι πληγέντες της Πελοποννήσου, για να ξαναχτίσουν τις ζωές τους. ΑΛΛΑ, είναι υποχρέωση του κάθε κατοίκου αυτής της χώρας να αναλογιστεί λιγάκι το συνολικό μέγεθος της συμφοράς, να ξεφύγει απω τις εικόνες με τα καμμένα δάση, να ξεπεράσει τις διαδηλώσεις και τις εκδηλώσεις τυπικής διαμαρτυρίας και να ΔΕΙ τι μπορεί να κάνει ΤΩΡΑ, πως να βοηθήσει ΤΩΡΑ, με πράξεις που θα έχουν αποτέλεσμα και θα βοηθήσουν έστω και έναν άνθρωπο. Να υποσχεθούμε όλοι ότι δεν θα ξεχάσουμε και να δεσμευτούμε αληθινά,-όχι πολιτικά- ότι θα κάνουμε αυτό που πρέπει, δηλαδή το πιο απλό και το πιο δεδομένο : να προσέχουμε.
Πέρα από την συνομοσιολογία, πέρα από την κάλπικη πολιτική η πραγματικότητα ξεκινά πω τις καθημερινές πράξεις όλων μας. Ποιον ψηφίζουμε, που φωνάζουμε, που χτίζουμε, που απαιτούμε. Οι δικές μα αποφάσεις, οι καθημερινές θα κάνουν την διαφορά.
Κόσμε ΞΥΠΝΑΟ φταίχτης βρίσκεται και στον δικό σου καθρέφτη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου