Δευτέρα 28 Δεκεμβρίου 2009

...And Saint Nicholas is Here

...Διότι ο δικός μας Άγιος Βασίλης έρχεται πρώτη τoυ Γενάρη. Είναι υπέροχη η έκφραση των ανθρώπων όταν ξετυλίγουν δώρα, η έκβαση δεν έχει τόσο σημασία, υπάρχει διακύμανση ανάλογα με την επιλογή και το γούστο, μα εκείνα τα δευτερόλεπτα της αναμονής για την έκπληξη που τους περιμένει και η λαχτάρα για το καινούριο τους απόκτημα είναι ανεκτίμητη τόσο για τον παραλήπτη όσο και για για εκείνον που τα προσφέρει.
Το πιο βασικό είναι να μην ξεχνάμε πως ό,τι προσφέρεται με αγάπη και σεβασμό είναι ατίμητο γιατί τα αισθήματα δεν μπορείς να τα τιμολογήσεις. Ή μήπως μπορούμε; Για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς η κοστολόγηση και τα πόσα διατίθεται κάποιος να ξοδέψει εναρμονίζεται με το πόσο σημαντική έχει χαρακτηρίσει την σχέση του με τον αποδέκτη , αντίστροφα επίσης, ο αποδέκτης αναμένει ένα δώρο ισάξιο με τα αισθήματα του, τη διάρκεια και το είδος της σχέσης (επαγγελματική,φιλική,οικογενειακή,ερωτική) καθώς δεν είναι σπάνιο να υπάρχει και το μέτρο ανταπόδοσης, δηλαδή να περιμένει ένα δώρο ίσης ή αν όχι μεγαλύτερης αξίας από αυτό που προσέφερε ο ίδιος. Δυστυχώς η καταναλωτική κοινωνία τελικά κατάφερε να δημιουργήσει την ικανότητα να κοστολογούμε τα αισθήματα και τις σχέσεις μας. Όταν γίνομαι απαισιόδοξη σκέφτομαι ότι η ζωή είναι ένα διαρκές παζάρι και παζάρεμα. Όμως όσο κι αναλώνομαι σε τέτοιου είδους φιλοσοφικές αναζητήσεις, τις γιορτές, δεν πτοούμαι και με την σειρά μου αναμένω κάτω από ο δέντρο τον δικό μου Santa Claus και χαίρομαι εξίσου ότι και να μου προσφέρει γιατί γνωρίζω ότι μου δίνεται με πολλή πολλή αγάπη που είναι το σημαντικότερο δώρο!Lucky me!

Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

Ανασφάλειες...

Ειλικρινά δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος χωρίς ανασφάλειες. Μερικοί είναι γεμάτοι, ορισμένοι μπορούν και τις ελέγχουν, κάποιοι έχουν καταφέρει και τις έχουν ξεπεράσει, περίπου. Αλλά αυτά τα μικρά ξωτικά που μας σπρώχνουν σε πράξεις και κουβέντες που συχνά τις μετανιώνουμε, είναι η ανθρώπινη υπόστασή μας. Χωρίς αυτά τα ελαττώματα θα αισθανόμασταν, υπεράνθρωποι, αυτάρκεις, σχεδόν θεοί. Αυτά τα λάθη μας προσγειώνουν και μας δείχνουν την φύση μας και πόσο μικροί είμαστε. Μερικές φορές μπορεί να χάνουμε το παιχνίδι εναντίον τους αλλά δεν θέλει μεγάλη προσπάθεια. Αρκεί να καταλάβουμε αν αυτό που επιζητούμε το αισθανόμαστε ή είναι ο άλλος μας εαυτός που το ζητά. Αυτό το αδηφάγο κερατάκι με την ατέλειωτη όρεξη, ο κύριος πάκμαν της ψυχής μας. Δεν ξέρεις πραγματικά κανέναν αν δεν έχεις δει τις ανασφάλειες του.

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

Έρχονται ΟΙ γιορτές!!!

Γιατί κάποιοι κατηγορούν τα Χριστούγεννα; Δεν διαφωνώ ότι όντως πρόκειται για μια γιορτή ασύστολου καταναλωτισμού και επιτηδευμένης καλοσύνης, αλλά δεν νομίζω ότι κάνει λιγότερο ειλικρινές και πραγματικό το λεγόμενο Πνεύμα. Παράδειγμα, είχαμε σκοπό να στολίσουμε στην δουλειά (δυστυχώς τελικά θα μας στολίσουν 'επαγγελματικά') και αμέσως ξεπετάχτηκαν συνάδελφοι κατηγορώντας τις γιορτές ως παρανάλωμα υποκριτισμού και κάθε λαμπάκι και κορδέλα σύμμαχο στην παγκόσμια συνωμοσία για αποπροσανατολισμό και γιδοποίηση. Εγώ λέω ότι απλά θα ομόρφαινε τον χώρο μας και θα μας έκανε να χαμογελάμε περισσότερο.
Ακόμα και αν κάποιος ,έστω εποχικά, θελήσει να προσφέρει στον συνάνθρωπο κάνει κάτι καλό, δεν ακυρώνεται η πράξη ακόμα κι αν υπάρχει μόνο αφορμή κι όχι αιτία. Γιατί να μη χαιρόμαστε βλέποντας γιορτινές βιτρίνες και ακούγοντας χαζοβιόλικα τραγουδάκια που λένε για χιόνι και δώρα. Δεν μπορώ να κατηγορήσω κάτι που μου φτιάχνει τη διάθεση . Δηλαδή την άνοιξη που ανοίγει ο καιρός κι όλοι αισθανόμαστε περισσότερο ευδιάθετοι πρέπει να στήσουμε τα λουλούδια στον τοίχο;
Εγώ την νύχτα της 25ης Δεκεμβρίου θα κάνω την ευχή μου , αντίθετα με όσα μου λένε οι κυνικοί, γιατί ανοίγουν οι ουρανοί κι όλα ακούγονται πιο καθαρά. Οι θετικές σκέψεις μετουσιώνονται σε θετικές πράξεις και τα όμορφα παραμύθια γίνονται μερικές φορές πραγματικότητα.