Κυριακή 6 Μαρτίου 2011

ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ

Είναι τελικά τόσο δύσκολο να κατανοήσουμε την ευτυχία του άλλου;Ιδίως όταν αυτή πάει κόντρα στα δικά μας δεδομένα και τις δικές μας αξίες;Συχνά πυκνά σίγουρα όλοι έχουμε βρεθεί με φίλους που οι αποφάσεις τους μας βρίσκουν παντελώς αντίθετους, όμως ενώ βλέπουμε ότι τους κάνουνε ευτυχισμένους,αρνούμαστε να το δεχτούμε πεισματικά, με μόναδικό επιχείρημα ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ.Μα για ποιον είναι λάθος; Για εμάς,για τον ίδιο,για την κοινωνία;Η αλήθεια και το σωστό τελικά είναι κάτι υποκειμενικό,η παγκόσμια αλήθεια γράφεται από τους δυνατούς,τουλάχιστον μπορούμε να επιτρέψουμε σαν δείγμα μικρής μας επανάστασης το δικαίωμα στην αλήθεια, όσο φασιστικές είναι οι γενοκτονίες άλλο τόσο φασιστικό είναι να προσπαθούμε να σκοτώσουμε την ευτυχία των δικών μας ανθρώπων απλά και μόνο επειδή δεν μπορούμε να τη δεχτούμε,λογοκρισία στην ευτυχία. Τύπου δικαιολογίες θα το μετανιώσεις μετά, θα πληγωθείς, θα χρωστάς είναι περιττές. Ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του ακόμα και αν είναι λάθος. Να βρίσκεσαι δίπλα στους ανθρώπους που αγαπάς, στις χαρές και στις λύπες, δίπλα όχι μέσα τους, μην προσπαθείς να εκκολαφτείς σαν άλλο alien στις επιλογές και τις πράξεις τους.Να δέχεσαι το άλλο σαν όμοιο σου κι όχι σαν αδύναμο κουτάβι στην βροχή που αν δεν το περιμαζέψεις θα το παρασύρουν τα απόνερα των επιλογών του.Δεν αρνούμαι πως κι εγώ δεν έχω διπλασιάσει την χαρά δικών μου απλά επειδή δεν μπορούσα να την δω, την έκρινα με τους δικούς μου κανόνες και από την άλλη έδινα οδηγίες για να σωθούν από μια δύσκολη κατάσταση,όχι συμβουλές, σαν αρχιτέκτονας καθόριζα τους δρόμους και τους στύλους υποστήριξης. Ας αφήσουμε του ανθρώπους να εξελιχθούν, να χαρούνε και να σπάσουνε σε χίλια κομμάτια υπό το δικό τους καθεστώς. Η ζωή είναι ένας δρόμος που τον διαβαίνεις μόνος, παρέα υπάρχει όμως στο χαντάκι μόνος θα πέσεις καιμόνος θα ξανασηκωθείς εκεί που ξεπροβάλει το ουράνιο τόξο.