tag:blogger.com,1999:blog-34942209844090137522024-03-13T12:13:28.060+02:00Αρχική ΣελίδαKikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.comBlogger123125tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-37701881024336962992012-05-04T11:06:00.001+03:002012-05-04T11:06:22.046+03:00Εκλογές<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Η ανασφάλεια προκαλεί φόβο και ο φόβος είναι διεγερτικό. Τα πράγματα στη ζωή όλων μας πλέον έχουν γίνει τόσο ρευστά που για το μόνο πράγμα που είσαι σίγουρος είναι πως θα συνεχίζουν να αλλάζουν. Ακόμα και η δύναμη της επιλογής είναι τόσο αυθαίρετη που σε δύο μέρες που θα πλησιάσουμε τις κάλπες δεν ξέρουμε τι σταυρό θα βάλουμε,πιθανά πίσω από το παραβάν να σκίσουμε τα ψηφοδέλτια και να ζητήσουμε καινούρια, ξανά. <div>
Θυμάμαι που κατηγορούσαμε τους γονείς μας που μας έστρωσαν ένα δρόμο τόσο ομαλό που μεγαλώσαμε χωρίς ιδανικά και πεποιθήσεις, που να ξέραμε ότι όλα αυτά απλά ήταν ζαχαρένιο σπιτάκι της μάγισσας. Φάε όσο μπορείς μικρή Γκρέτελ γιατί στο τέλος θα φαγωθείς η ίδια. Δεν θέλω σε καμία περίπτωση να κατηγορηθώ για σαδισμό ή πεσιμισμό. Έχω πεποιστεί ότι τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο και θα συνεχίσουν προς αυτή την κατεύθυνση από οικονομικής άποψης τουλάχιστον, αλλά όλη αυτή η ταλάντωση έχει οδηγήσει πολλή κόσμο, εξανάγκασε πολλή κόσμο να σκεφτεί. Να κάτσει πραγματικά και να διαλογιστεί στο τι έκανε λάθος και τι μπορεί να κάνει για να αλλάξει την κατάσταση, να ισορροπήσει τη ζωή του. Όχι για το κοινό καλό, όχι για την σωτηρία της χώρας, όπως και πριν έγραφε τους άλλους στα @@ του έτσι και τώρα, αλλά με τα μικρά βήματα βελτίωσης του ίδιου του του εαυτού αναγκαστικά θα επηρεαστούμε όλοι. Κάθε μας πράξη αντίδρασης , προσμονής, παθητικής παρουσίας επηρεάζει με τον έναν ή τον άλλο τρόπο την ομάδα που τον περιβάλει. Δεν έχω αποφασίσει τι θα ψηφίσω ακόμα. έχω τσακωθεί με το τι θα ψηφίσουν άλλοι αλλά δεν έχει νόημα. Δεν είναι μια Κυριακή η σημαντικότερη μάχη που θα δώσουμε αλλά η Δευτέρα και κάθε Δευτέρα που θα ακολουθήσει να μην επιτρέψουμε σε κανένα να μας πείσει ότι θα βελτιωθούν τα πράγματα ακολουθώντας τις ίδιες τακτικές. Τέρμα τα δίφραγκα φιλαράκι, εσύ λογοδοτείς πλέον. Καλωσόρισες στην ενηλικίωση</div>
</div>Kikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-34733403844490449472011-07-10T08:05:00.002+03:002011-07-10T08:51:58.170+03:00Θα φύγωΑνεβαίνουν οι θερμοκρασίες και τα μπάνια του λαού έχουν την τιμητική τους όπως αναφέρεται συχνά στα δελτία ειδήσεων. Στη παραλία σκάνε τύποι απαραιτήτως με τατουάζ και χτισμένα κορμιά και εννοείται ότι οι κοπελίτσες αφού κάνουν την απαραίτητη περαντζάδα βουτάνε στη θάλασσα μέχρι το γόνατο γιατί 1.έτσι δεν χρειάζεται να βγάλουν το γυαλί 2. επουδενί δεν πρέπει να βουτήξουν κεφάλι γιατί θα χαλάσει το μακιγιάζ και η κουπ. Και εγώ σκέφτομαι, αυτά τα δόλια φταίνε; ΌΟΟΟχι, δεν φταίνε αυτά, ούτε εγώ φταίω, η δήθεν υπεράνω που σχολιάζω τα πρόβατα. Οι γονείς φταίνε. 'Οσες μηνύσεις στο κράτος και στους πολιτικούς και να κάνουμε ο μοναδικός υπαίτιος της κατάντιας και της ξεφτίλας μας θα μένει ατιμώρητος. Ποιος; Μα φυσικά οι γλυκύτατο και υπερπροστατευικοί γονείς που αρνούμενοι να κόψουν τον ομφάλιο λόρο τον έχουν δέσει γύρω από λαιμό μας και πηδώντας στον γκρεμό της ανασφάλειας ένας ένας θα ξεψυχάμε σαν τους κατάδικους στην αγχόνη. Δεν είμαι υπερβολική. Μια ολόκληρη γενιά μεγάλωσε υπό καθεστώς τρομοκρατίας και άκρατου ευνουχισμού. Πάλι καλά που μας βγάλανε τα πάμπερς και μας μάθανε να κάνουμε κάτι μόνοι μας. Εδώ θα ήθελα να ρωτήσω τα αγοράκια, σε πια ηλικία εκπαιδεύτηκαν να τινάζουν μόνοι το πουλάκι τους ή ακόμα φωνάζουν τη μαμά να το κάνει για αυτούς;<br />Φοβόμαστε να πάρουμε πρωτοβουλίες, φοβόμαστε να φωνάξουμε,φοβόμαστε να εκτεθούμε μην πέσει ο κώλος μας και κάποιος τρίτος μάθει τα συναισθήματα ή τις σκέψεις μας. Δεν αναφέρομαι μόνο γκομενικά, αναφέρομαι γενικά στην ανθρώπινη επαφή.<br />Μάθαμε σε μια ασφάλεια στηριζόμενοι στις πλάτες των γονιών μας. Είναι πολύ σωστό και γόνιμο να ξέρεις ότι η οικογένειά σου σε στηρίζει αλλά όχι να λειτουργεί διαρκώς σαν δεκανίκι. Ίσως επειδή η δική τους γενιά δεν κατάφερε να συμμετέχει σε κάτι δραστικό ή ουσιαστικό, το πολυτεχνείο είχε περάσει, πολιτικά προκαθορισμένα σχεδόν όλα, αποφάσισε πως το επίτευγμα τους θα είναι η δημιουργία ενός στρατού μαλακισμένων καλομαθημένων γόνων που μπορεί να μη αποκτήσουν ποτέ αρχίδια για να πιάσουν τη ζωή από τα κέρατα, αλλά τουλάχιστον όταν η υπόλοιπη Ευρώπη τους πηδάει θα ξέρει να τους προσφέρει ένα τέλεια χτυπημένο μοχίτο και φυσικά ελλείψει ροδοπέταλων -που λεφτά πια-θα ρίχνει τα πτυχία της στο πάτωμα, ας χρησιμεύσουν σαν κάτι γιατί και εμείς οι ίδιοι δεν γνωρίζουμε τι σκατά σπουδάσατε.<br />Μαμά, μπαμπά σας υπεραγαπώ και το ξέρετε. Αλλά πρέπει να σας πω ότι η γενιά σας απέτυχε παταγωδώς σαν γονείς. Σας αφήνω για να δουλέψω σε φυτεία ζαχαροκάλαμου στην οποία σε μια βδομάδα θα έχω πεθάνει σαν το σκυλί στο αμπέλι γιατί 1.δεν θα έχω αντηλιακό μαζί καθώς δεν θα το έχεις βάλει εσύ μαμά στη τσαντούλα μου και θα ψηθώ σαν φιλέ μπουργκινιόν 2.θα με πηδάει ο επιστάτης γιατί θα νομίζω ότι είναι στη σύμβαση εργασίας (και φυσικά δεν θα έχω ασχοληθεί να τη μελετήσω) και θα κολλήσω ότι αφροδίσιο κυκλοφορεί σε ματ και σπαρκλ μορφή αφού εσύ ντράπηκες να πιέσεις για σεξουαλική διαπαιδαγώγηση 3. τα πλακάτ διαμαρτυρίας τα οποία θα αναρτήσω γιατί θα αρχίσουν να με τρώνε όλα τα παράσιτα που με κόλλησε ο χάλιας και τα χρησιμοποιήσουν οι υπόλοιποι για να ζεσταθούν γιατί γνωρίζουν τι πρέπει να κάνει όταν αφορά την επιβίωση και φυσικά γνωρίζουν πως αν πρόκειται να ασχοληθούν για να διεκδικήσουν τα δικαιώματά τους θα το κάνουν με τη μέθοδο του Σπάρτακου διότι δεν μάθανε πως ο σχολιασμός είναι επανάσταση γιατί αν γράφεις για τη Ρόζα Λούξεμπουργκ γίνεσαι αυτή ασχέτως αν βλέπεις τα μυστικά της Εδέμ και κλείνεις τραπέζι στο Villa με τη Νατσος Deals.<br />Που σκατά θα βρω ένα συγχωροχάρτι ;Kikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-56480720986392821722011-05-30T02:35:00.002+03:002011-05-30T02:50:26.585+03:00ΣΥΝΤΑΓΜΑΤις τελευταίες μέρες βρίσκομαι και εγώ μαζί με άλλους στην κεντρικότερη πλατεία της πόλης μας. Δεν ξέρω γιατί. Ειλικρινά. Προσπαθώ πάντα να είμαι ρεαλίστρια και κυνική, γλυτώνεις δάκρυα έτσι, αλλά παρ'όλη την προσπάθεια ένας απίστευτος ρομαντισμός, με την κλασσική έννοια, μου δίνει ένα μικρό στίγμα του Μάη του '68. Υπερβάλω, ίσως. Αλλά μεγάλωσα σε μία γενιά που η μεγαλύτερη επανάσταση ήταν η έλευση των κινητών στη ζωή μας, άντε και η ανακάλυψη του mohito. Τα πουπουλένια μαξιλαράκια που με πολύ στοργή έβαζαν οι γονείς μας στους πωπουλίνους μας για να μην αισθανθούμε το παραμικρό τράνταγμα στη ζωή μας φύλασσαν τη μεγαλύτερη έκπληξη, να μην μπορούμε να αντισταθούμε στα μεγαλύτερα χαστούκια. Δεν μας εκπαίδευσαν στην πολιτική σκέψη, δεν μας έμαθαν να κάνουμε κριτική, να διεκδικούμε, για εμάς επανάσταση ήταν μόνο τα μπάχαλα και η Κυριακή στο γήπεδο. Όλες οι έννοιες που άλλοι μάτωσαν για να τις έχουμε έτοιμες, ήταν απλά λύματα στο λεξικό που παπαγαλίζαμε.<br />Εγώ ελπίζω στη δικαιοσύνη. Δεν απαιτώ να διαγραφεί το χρέος, πληρώνουμε μέσα από αυτό τα τόσα χρόνια ανοχής μας, και η ανοχή είναι συνενοχή. Αλλά απαιτώ από τη στιγμή που θα πιάσεις ένα βαποράκι και θα το στείλεις στη φυλακή, ΑΠΑΙΤΩ, όλους αυτούς που καπηλευτήκαν το μέλλον μας και το παρελθόν των δικών μας να κλειστούν στη φυλακή, να δικαστούν , να γίνουν παράδειγμα ώστε οι επόμενοι να έχουν κάτι να φοβούνται. Θέλω ο θεσμός της Δικαιοσύνης, η ανεξάρτητη εξουσία να κάνει επιτέλους τη δουλειά της. Ποιος έστειλε στο αρχείο τα ομόλογα, το Βατοπέδι, άφησαν να φύγουν οι Siemensαδες. Ποιοι υπέγραψαν το μνημόνιο χωρίς δημοψήφισμα. Ποιοι ξεπλήναν χρήματα; Ποιοι χάρισαν σε μεγαλοεπιχειρηματίες χρέη και κτήματα. Θέλω να δικαστούν όλοι. Εγώ κατεβαίνω κάτω και φωνάζω όχι για να με τραβήξει φωτογραφία ο φίλος μου, όχι για να δηλώσω παρουσία, αλλά γιατί ελπίζω ότι ίσως η ευχή μου πραγματοποιηθεί. Τα μεγαλολαμόγια που τόσα χρόνια αφήναμε και αλώνιζαν στο αμπέλι μας επιτέλους να πιαστούν. Και για μένα δεν θα έπρεπε να βρησκόμαστανν στο Σύνταγμα , αλλά στη Ευελπίδων με ένα μόνο σύνθημα. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.Kikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-82376055560087257522011-04-22T12:39:00.001+03:002011-04-22T12:39:54.000+03:00ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΗ σημερινή Μεγάλη Παρασκευή έρχεται σε αντίθεση με τη ηλιόλουστη μέρα που έχει έξω. Μια συνάδελφος ρώτησε, δεν θα έπρεπε να είναι συννεφιασμένος ο ουρανός και μια γενική καταχνιά και μαυρίλα; Που είναι το μυστήριο, που οι αστικοί και μη μύθοι που κατακλύζουν τη μεγάλη βδομάδα στο αποκορύφωμά της; Μα εδώ είναι αστικό κέντρο, δεν ισχύουν αυτοί οι μύθοι της απάντησα και κούνησε το κεφάλι συγκαταβατικά. Στη Αθήνα τα τελευταία 3 χρόνια που παραμένω για μεγάλη Παρασκευή και γενικά όλη την εβδομάδα των παθών, δεν με αγγίζει ούτε στο ελάχιστο η κατανυκτική ατμόσφαιρα. Δεν είναι μόνο ότι αρκετά χρόνια τώρα η σχέση μου με την θρησκεία είναι πλατωνική, αλλά πως να μπορέσω να αισθανθώ το θείο δράμα όταν δεν αλλάζει σε τίποτα η καθημερινότητά μου, όταν τίποτα δεν με κάνει να πιστέψω. Θα μου πεις είναι προσωπικό σου ζήτημα, αλλά στα τσιμεντένια κτήρια και τις ασφυκτικά γεμάτες με σημαιοστολισμένους ανθρώπους εκκλησίες, δεν μπορώ να νιώσω κάτι. Ίσως απλά μου λείπει το χωριό και αρνούμαι να δεχτώ και να αγγίξω κάτι διαφορετικό. Θυμάμαι σαν παιδί που περιμέναμε πως και πως τις διακοπές του Πάσχα, ακόμα και η εξαναγκαστική νηστεία που έσπαγε μόνο για να δοκιμάσουμε τα αυγοκούλουρα της γιαγιάς δεν ήταν βάρος, κάθε απόγευμα στην εκκλησία, ο Επιτάφιος, τα φαναράκια, αχάραγα ξύπνημα για να κοινωνήσουμε και αμέσως μετά μίλκο και τυρόπιτα. Ένα Πάσχα γεμάτο αρώματα μυρωδιές και εικόνες. Οι παππούδες μου να μας αναφέρουν όλη τη μυθολογία του θείου δράματος…Η γιαγιά και ο παππούς που λείπουν όσο περισσότερο αυτές τις ημέρες, που τόσο τους έχω ταυτίσει με αυτές τις γιορτές που τίποτα δεν μπορεί να επαναφέρει τα αισθήματα που γιγαντώνονταν μέρα με τη μέρα. Από τότε που φύγανε καμιά γεύση δεν είναι πασχαλινή, καμία λειτουργία δεν έχει την ίδια αξία, σε ποιον να γκρινιάξω στην εκκλησία; Κανείς δεν με εξαναγκάζει να κάτσω και στα 12 Ευαγγέλια, κανείς δεν θα προσέξει να μην φτύσω την θεία κοινωνία, δεν θα με περιμένει στην αυλόπορτα του χωριού να φέρω το Άγιο Φως, ούτε θα κάνει τον διαιτητή για το ποιος θα σχηματίσει με το κερί του το σταυρό στην πόρτα. Οι άνθρωποι γύρω μας ταυτίζονται με αισθήματα και αξίες και όταν μας αποχαιρετούν παίρνουν μαζί τους και ένα κομμάτι από το μέλλον μας.Kikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-34431230580732177262011-03-06T18:35:00.002+02:002011-03-06T18:49:31.734+02:00ΛΟΓΟΚΡΙΣΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑΕίναι τελικά τόσο δύσκολο να κατανοήσουμε την ευτυχία του άλλου;Ιδίως όταν αυτή πάει κόντρα στα δικά μας δεδομένα και τις δικές μας αξίες;Συχνά πυκνά σίγουρα όλοι έχουμε βρεθεί με φίλους που οι αποφάσεις τους μας βρίσκουν παντελώς αντίθετους, όμως ενώ βλέπουμε ότι τους κάνουνε ευτυχισμένους,αρνούμαστε να το δεχτούμε πεισματικά, με μόναδικό επιχείρημα ΕΙΝΑΙ ΛΑΘΟΣ.Μα για ποιον είναι λάθος; Για εμάς,για τον ίδιο,για την κοινωνία;Η αλήθεια και το σωστό τελικά είναι κάτι υποκειμενικό,η παγκόσμια αλήθεια γράφεται από τους δυνατούς,τουλάχιστον μπορούμε να επιτρέψουμε σαν δείγμα μικρής μας επανάστασης το δικαίωμα στην αλήθεια, όσο φασιστικές είναι οι γενοκτονίες άλλο τόσο φασιστικό είναι να προσπαθούμε να σκοτώσουμε την ευτυχία των δικών μας ανθρώπων απλά και μόνο επειδή δεν μπορούμε να τη δεχτούμε,λογοκρισία στην ευτυχία. Τύπου δικαιολογίες θα το μετανιώσεις μετά, θα πληγωθείς, θα χρωστάς είναι περιττές. Ο καθένας μας είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του ακόμα και αν είναι λάθος. Να βρίσκεσαι δίπλα στους ανθρώπους που αγαπάς, στις χαρές και στις λύπες, δίπλα όχι μέσα τους, μην προσπαθείς να εκκολαφτείς σαν άλλο alien στις επιλογές και τις πράξεις τους.Να δέχεσαι το άλλο σαν όμοιο σου κι όχι σαν αδύναμο κουτάβι στην βροχή που αν δεν το περιμαζέψεις θα το παρασύρουν τα απόνερα των επιλογών του.Δεν αρνούμαι πως κι εγώ δεν έχω διπλασιάσει την χαρά δικών μου απλά επειδή δεν μπορούσα να την δω, την έκρινα με τους δικούς μου κανόνες και από την άλλη έδινα οδηγίες για να σωθούν από μια δύσκολη κατάσταση,όχι συμβουλές, σαν αρχιτέκτονας καθόριζα τους δρόμους και τους στύλους υποστήριξης. Ας αφήσουμε του ανθρώπους να εξελιχθούν, να χαρούνε και να σπάσουνε σε χίλια κομμάτια υπό το δικό τους καθεστώς. Η ζωή είναι ένας δρόμος που τον διαβαίνεις μόνος, παρέα υπάρχει όμως στο χαντάκι μόνος θα πέσεις καιμόνος θα ξανασηκωθείς εκεί που ξεπροβάλει το ουράνιο τόξο.Kikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-64051404272498553132011-02-26T16:24:00.000+02:002011-02-26T16:25:10.315+02:00ΤΕΛΕΙΑΔεν θέλω να φάω την απαισιοδοξία που πάνε να με ταΐσουν. Η τρομολαγνεία πρέπει να είναι το νέο φετίχ.ή πάντα ήταν; Δεν αναφέρομαι μόνο στα γλυκύτατα και πάνω από όλα αδιάφθορα ΜΜΕ αλλά σε όλους μας που επαναλαμβάνουμε και μηρυκάζουμε ειδήσεις καταστροφής. Όλοι Κασσάνδρες, μελλοντολόγοι, Νοστράδαμοι. Δεν είναι φόβος αυτό που διακρίνω στα πρόσωπα και τις κουβέντες, δεν είναι η ελπίδα που αναμένεις να ακούσεις, σε κάθε τι δυσάρετο που θα αναφερθεί να περιμένεις ο άλλος με επιχειρήματα να σε αντικρούσει. Είναι μια βαθειά ικανοποίηση σε κάθε τι θλιβερό μας περιμένει, στις τσέπες, στην χώρα, σε εμάς τους ίδιους. Έχω ξαναναφέρει πως πιστεύω στην αυτοεκπληρούμενη προφητεία και αλλοίμονο αν όλοι έχουμε τόση μαυρίλα μέσα μας και την αναπαράγουμε. Χωρίς παρελθόν δεν υπάρχει μέλλον και πρέπει κάτι να μας διδάσκει η μέρα που περνά. Καλή ή κακή. Μπορεί όλοι να ψάχνουμε αφορμές να επαναπαυτούμε και για αυτό να θεωρούμε δεδομένο το κακό που θα μας βρει. Εφόσον δηλαδή δεν μπορείς να αλλάξεις την μοίρα σου και ούτως η άλλως πας για φούντο, κάτσε πίσω αραχτός και απήλαυσε την βόλτα. Ντροπή. Από τη στιγμή που τα πνευμόνια μας γεμίζουν με αέρα και ο εγκέφαλός μας ακόμα μπορεί και λειτουργεί έχουμε τη δύναμη να παρέμβουμε, σε οτιδήποτε. Ο καθένας από τη θέση του, από το πόστο του με τη δική του σκέψη. Βασικό να έχουμε όλη την αίσθηση πως τα πράγματα θα καλυτερεύσουν γιατί μόνο έτσι θα συμβεί. Αν οι ίδιοι μπορέσουμε και σεβαστούμε τον διπλανό μας και αφήσουμε πίσω το σταρχιδισμό μας. Αν η κριτική μας σκέψη ξεπεράσει την τηλεόραση, αν θελήσουμε να βοηθήσουμε.Τελεία.Kikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-14114776637863263722011-02-04T00:31:00.003+02:002011-02-04T00:55:44.411+02:00ΒΡΕΧΕΙΑπό τους πιο όμορφους ήχους για μένα είναι το άκουσμα τις βροχής, και από τις πιο όμορφες εικόνες η βροχή που ξεσπάει στη θάλασσα. Όσο εκνευριστική κι αν φαίνεται μέσα από τα τζάμια του αυτοκινήτου τόση η ομορφιά της από τα τζάμια του σπιτιού. Συχνά πυκνά δηλώνω την αγάπη μου σε αυτό το καιρικό φαινόμενο, ίσως γιατί δρα σαν καταλύτης. Φέρνει στην επιφάνεια όλες τις βρομιές που υποβόσκουν στα κούφια πεζοδρόμια, αναδεικνύει την μυρωδιά των φύλων και του χώματος, βγάζει όλο τον θυμό και την απόγνωση, ίσως και τον φόβο σε εμάς ,τους τόσο προστατευμένους μηχανικούς ανθρώπους. Ανοίγει ο ουρανός και μας στέλνει χίλια φιλιά, υγρά και παθιασμένα. Εκνευρίζομαι στην κίνηση, ακούω σειρήνες και κορναρίσματα, απότομους ελιγμούς και λάθος χειρισμούς, αυτοκίνητα το ένα πίσω από το άλλο, διάσπαρτα, πιεσμένα στον δρόμο. Όλη αυτή η καταπίεση και το ανυπόφορο αίσθημα της επιθυμίας διαφυγής, όσο και να βιαζόμαστε η ζωή έχει τον δικό της χρόνο, σαν τη βροχή. Ξεκινάει και τελειώνει σαν έκπληξη, δεν περιμένεις την στιγμή του δυνατού ξεσπάσματος και της γλυκιάς δροσοσταλίδας.Kikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-49167744880060375592011-01-22T12:03:00.002+02:002011-01-22T12:19:31.708+02:00ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΩΣ ΑΝΙΚΑΝΟΙΣκεφτόμενη το παραπάνω δεν ξέρω που να καταρρίψω ευθύνες. Στους γονείς μας;Στην αλλοτριωμένη κοινωνία; Στην παγκοσμιοποίηση; Στην κοινωνία της πληροφορίας; Διαβάζω ζευγάρια μάτια γεμάτα με μυστικά και ένα απύθμενο βάθος από ανασφάλειες και κενά και μια τεράστια άγνοια για αναγνώριση των συναισθημάτων, όχι των άλλων αλλά των δικών μας. Με γουρλωμένα μάτια και τεράστια έκπληξη λαμβάνω πληροφορίες για φιλικά ζευγάρια και τις μεταξύ τους σχέσεις. Όλοι κρύβονται πίσω από το δάχτυλό τους ή σε εφήμερες αγκαλιές για ένα απλό λόγο, δεν έχουν την δύναμη να αντιμετωπίσουν την αλήθεια της καρδιάς τους. Καταπιέζονται βάναυσα και ξεσπούν ο ένας στον άλλο, σε υγρά κρεβάτια τριών ωρών αφήνοντας στην λήθη του οργασμού τα προβλήματα της σχέσης τους που τους περιμένει καρτερικά να επιστρέψουν. Στην άλλη πλευρά του σεντονιού κρέμονται ελπίδες και φόβοι, καμία επιθυμία για διεκδίκηση,κανένα σθένος να παλέψεις για την αξιοπρέπειά σου ,για το κορμί σου για το δικαίωμα να αγαπάς. Επαναπαύονται στο λίγο γιατί φοβούνται το καθόλου ή το πολύ. Ούτε καν η μετριότητα δεν τους αγγίζει μιας και δεν περιμένουν να προχωρήσουν, να γεμίσει η ψυχή τους τίγκα συναισθήματα κι ας είναι ο πόνος που διδάσκει. Απαίδευτες γενιές αγρίων επιστρέψαμε στις ρίζες μας, θηλαστικά δίποδα που περπατάνε αυτόνομα στη γη ψάχνοντας το τίποτα ή ένα περιοδικό ξαλάφρωμα της λίμπιντο που τυραννάει τους λαγόνες.Kikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-14797513788249121482010-12-30T11:25:00.002+02:002010-12-30T11:59:06.172+02:002011Είναι απίστευτο το πως ξορκίζουμε όλα τα κακά με την αλλαγή του χρόνου. Πως η διαφορά ενός δευτερολέπτου μεταμορφώνει όλη την ψυχοσύνθεσή μας προς το καλύτερο,αναγεννάται η ελπίδα μέσα μας και η θετικές σκέψεις,απλά με ένα τικ του ρολογιού προς τα δεξιά. Οι άνθρωποι συνηθίζουμε να κρατάμε τις άσχημες αναμνήσεις και στιγμές και δεν ευγνωμονούμε πως κάθε εμπειρία που μας έδωσε ο χρόνος που πέρασε είναι εφόδιο.Σίγουρα σε μια χρονιά, σε 365 μέρες δεν θα μπορούσε η κάθε στιγμή να είναι πρέζα παραδείσου, αν ήταν δεν θα αναγνωρίζαμε, δεν θα εκτιμούσαμε τα καλά που συναντάμε μπροστά μας.Έχουμε ανάγκη όμως να μηδενίζουμε και να ξαναξεκινάμε,είναι οι δεύτερες ευκαιρίες που δίνουμε στον εαυτό μας, το νέο έτος μας δίνει πάτημα να ξεκινήσουμε από την αρχή, να συγκροτήσουμε τις δυνάμεις μας και να ορμίσουμε διεκδικώντας αυτά που επιθυμούμε κλείνοντας στο χρονοντούλαπο τις κακοτοπιές που συναντήσαμε. Το 2011 είναι ωραίος αριθμός, μονός για όσους τους προτιμούνε,απόλυτος.Χαίρομαι που μπορώ να σκέφτομαι το κάθε χρόνο σαν ένα τσουβάλι γεμάτο από αισθήματα, τα 5 βασικά και όλα τα υπόλοιπα. Η χαρά, η λύπη, ο φόβος ,η ζήλεια ο θυμός να αγκαλιάσουνε τις ημέρες που θα έρθουν και να επιτρέψουν στην αγάπη και τον έρωτα να καθίσουν δίπλα μου και σε όλους όσους έχουν το θάρρος να ζήσουν παρέα με τη δειλία τους. Εύχομαι ο νέος χρόνος να μας βρει όλους ερωτευμένους γιατί δεν υπάρχει κάτι πιο σαρωτικό. Ερωτευμένους με τα πράγματα που θέλουμε να διεκδικήσουμε, είτε είναι δουλειά, είτε είναι κάποια ενασχόληση, είτε είναι ένα βιβλίο είτε ένας άλλος άνθρωπος.Kikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-35643367826255475812010-12-15T15:12:00.003+02:002010-12-15T15:34:23.329+02:00Πάλι τα ίδιαΔεν μπορώ τη μιζέρια, δεν μπορώ τη γκρίνια και την αγανάκτηση. Διαβάζω κατεβατά από ιδέες, ακούω σοφά λόγια και λύσεις χωρίς όμως κάποια πρακτική μετουσίωση. Βλέπω ανθρώπους να πεινάνε και μετανάστες να παγώνουν από κρύο, βλέπω νεαρούς να πετάνε μολότοφ και αστυνομικούς να κλωτσάνε κουκουλοφόρους. Βλέπω ανθρώπους να κρίνουν για να μην κριθούν οι ίδιοι , φοβούμενοι πως δεν θα σταθούν στο ύψος της γνώμης των άλλων. Όλοι αδύναμα ανθρωπάκια από μολύβι έτοιμα να λιώσουμε στην πρώτη φωτιά, στην πρώτη αναταραχή. Μόνο με τη βία αντιδράμε, φωνάζουμε, χτυπιόμαστε, σπάμε, δεν πάει το μυαλό μας πιο πέρα. δεν πάει ψηλά μα φροντίζει να κοιτάει κάτω, χαμηλά να μην κουραστεί το κεφάλι από το τέντωμα και πέσει. Συχαινόμαστε τους εαυτούς μας και το βγάζουμε σε τρίτους, δειλοί,τεμπέληδες μόνο από αέρα οι πράξεις μας που με μια ανάσα έχουμε εξαγοράσει την ευθύνη μας απέναντι στην κοινωνία. Η αλλαγή έρχεται από μέσα μας μα είναι βρώμικο και δεν τολμάμε ούτε μια ματιά να ρίξουμε. Βολευτήκαμε και πάμε στα πεπατημένα. Είμαι αγανακτισμένος, θα διαδηλώσω, θα φωνάξω θα περιμένω με την αντίδρασή μου οι άλλοι να κάνουν την αλλαγή.Δεν έμαθες πως αν θες να γίνει κάτι κάνε το καλύτερα μόνος σου. θες να βοηθήσεις τους μετανάστες, δώσε τους δουλειά, μην τους κλέβεις, ασφάλισέ τους. Θες να καταπολεμήσεις την διαφθορά, μην λαδώσεις, μην απαιτήσεις καλύτερη μεταχείριση από τον θείο στο δήμο, ξεμπρόστιασε τον γιατρό με το φακελάκι. Θες καλύτερη παιδεία, μάθε στο παιδί σου να σκέφτεται και όχι να παπαγαλίζει. Θες να ζεις σε ανθρώπινη κοινωνία μάθε πως περπατάμε στα δύο για να μπορούμε να σκεφτόμαστε πιο ψηλά από εκεί που καθόμαστε, αν δεν το έχεις πέσε στα τέσσερα και γλύψε τις στάχτες όσων είδαν πιο πολλά από όσα μπορείς να αντέξεις και μην παραπονεθείς αν κάτσουν πάνω σου και σε πονέσουν γιατί αυτό είσαι, ένας θώκος που βολεύονται στην πλάτη σου με την συνένεσή σου.Kikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-38130084659695163432010-10-31T23:31:00.002+02:002010-10-31T23:49:37.523+02:00ΞΕΚΟΥΝΗΣΤΕΜου κάνει εντύπωση πόσο ανάγκη υπάρχει για επικοινωνία και συμμετοχή.Παρόλο που πλέον είναι τόσο εύκολο να γνωρίσεις κόσμο, να μιλήσεις να βγεις και να ανακατευτείς με το πλήθος, φαίνεται πως κυκλοφορούμε μέσα σε πλαστικές φούσκες που κουτουλάνε αναμεταξύ τους απομακρύνοντας μας. Σαν μαγνήτες με αντίθετους πόλους που αντί να υπάρχει έλξη υπάρχει απώθηση.Από φόβο ίσως, ανασφάλεια;Για να μην παρεξηγηθώ, δεν αναφέρομαι στην ερωτική πρόσκληση αλλά στην γενικότερη ανάγκη επικοινωνίας και αλληλοαντίδρασης.Να μοιραστείς συναισθήματα και εμπειρίες και να γνωρίσεις καινούριους κόσμους, γιατί ο οποιοσδήποτε 'άλλος'είναι ένα καινούριος κόσμος.Όταν βρισκόμαστε σε χώρους κοινωνικά σχεδιασμένους προσφερόμενους για νέες γνωριμίες είναι σαν να φοράνε όλοι μάσκες, καλούπια και διακριτικά. Σε ένα μαγαζί είναι δυσκολότερο να ανοίξεις κουβέντα σε κάποιον από ότι πχ σε μια αθλητική εκδήλωση.Γιατί,ίσως δεν υπάρχει καν στο νου κανενός ότι ενεργοποιούμαι για κοινωνικοποιηθώ αλλά για το κάτι άλλο, άρα δεν υπάρχουν οι άμυνες και η πίεση να παρουσιάσουμε τον εαυτό μας κάπως, ούτε και στους άλλους έτσι ανοιγόμαστε γιατί δεν υπάρχουν απαιτήσεις. Μα και η ανάγκη μας να αισθανθούμε πως ανοίκουμε σε μια ομάδα από επιλογή, όχι εργασία, όχι κάτι τυποποιημένο αλλά διαφορετικό.Ξεκουνήστε και κάθε μέρα θα είναι πιο ενδιαφέρουσα και όμορφηKikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-3436173643414309512010-09-17T01:04:00.003+03:002010-09-17T02:00:52.782+03:00ΑδυναμίεςΑναρωτιέμαι αν συχνά χρησιμοποιούμε την δικαιολογία της εκούσιας επιλογής για να δικαιολογήσουμε τις αδυναμίες μας.Παραδείγματος χάρη,πόσοι 'αρνούνται' να κόψουν το κάπνισμα,όχι παραδεχόμενοι πως δεν θα αντέξουν στην αποχή μα δηλώντας περίτρανα πως είναι επιλογή τους να καπνίζουν γιατί το απολαμβάνουν.Ένα δείγμα πως προβάλουμε και μεταμφιέζουμε τις ρωγμές στον χαρακτήρα μας για να φαινόμαστε πιστεύω πιο δυνατοί,όχι σε τρίτους μα στον ίδιο μας τον εαυτό. Άλλωστε αυτόν ντρεπόμαστε περισσότερο από όλους.Μεγαλώνοντας υποτίθεται ότι δαμάζουμε τις επιθυμίες μας και τιθασεύουμε τις ορμές μας αποδεικνύοντας πως μαθαίνουμε και κρίνουμε τι είναι ωφέλιμο.Όχι μόνο όσον αφορά τι σωματική μας υγεία μα και τη ψυχική μας ισορροπία, τον σεβασμό που δείχνουμε σε αυτό που κοιτάμε στον καθρέπτη..Δεν το κατακρίνω, είναι και αυτό μηχανισμός άμυνας,το θέμα είναι τι κριτική ικανότητα έχουμε να διακρίνουμε τις πραγματικές επιλογές από τις πλαστές προς χάρη της επιβίωσης...Δεν είναι κακό να έχουμε αδυναμίες, είναι ανθρώπινο. Μας ξεχωρίζει, μας κάνει διακριτούς από το σύνολο αφού οι ανασφάλειες και οι αδυναμίες μας είναι ένας σημαντικός πιλότος για τον τρόπο που διανύουμε τη ζωή μας.Δεν δίνω άφεση αμαρτιών σε όσους αφήνονται έρμεα στην δίνη των αδυναμιών τους, μα οι μικρές γλυκιές αδυναμίες δίνουν αλατοπίπερο και είναι τρομερός καταλύτης στην διαντίδραση των σχέσεων.Kikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-11228973225324155392010-09-11T16:26:00.003+03:002010-09-11T16:38:03.913+03:00Πρωτοβρόχια!!!Ανέκαθεν ήμουν λάτρης του Φθινόπωρου.Θέση και φύση πιστεύω στην κάθαρση και ο Σεπτέμβρης είναι μήνας που τη προσφέρει.Σχεδόν με αγωνία προσμένω τη πρώτη βροχή που θα απογυμνώσει με κάθε σταγόνα τη μυρωδιά του καλοκαιριού και θα επαναφέρει την δροσιά στο χώμα και την ισορροπία μέσα μας. Η οσμή του βρεγμένου τσιμέντου και των σαπισμένων φύλων απομακρύνει την Αύρα της θάλασσας και μας αποτραβώ από τις παραλίες και τα νυχτοπερπατήματα που είναι ανάλαφρα από έγνοιες και δεύτερες σκέψεις. Κάθε κατεργάρης συνετίζεται όταν οι στάλες τω ακουμπούν και του υπενθυμίζουν πως η ανεμελιά δεν συμφωνεί με το κρύο και πως μόνο τα ρούχα δεν θα είναi περιττά από εδώ και πέρα. Καλό Χειμώνα!!!Kikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-23948715712803678122010-07-21T15:44:00.000+03:002010-07-21T15:45:03.116+03:00ΙΟΥΛΙΟΣο βράσιμο στο καζάνι της Αθήνας είναι αργό και οδυνηρό.Οι 39 βαθμοί Κελσίου εισβάλλουν στο τσιμέντο και σιγά σιγά απελευθερώνουν την μοχθηρή τους δράση μέχρι αργά την νύχτα . Ο καύσωνας μας παρακολουθεί και δεν φεύγει,κολλάει στα ρούχα,στο μέτωπό μας, κυλάει με τον ιδρώτα στα μπράτσα μας, κάνει την σκόνη και το καυσαέριο να προσαρτώνται στο δέρμα μας, μας βρομίζει μέσα και έξω. Η ζέστη δημιουργεί ψευδαισθήσεις και όχι παραισθήσεις. Κοιτάς τον συνάδελφό σου στο γραφείο και φαντάζεσαι πως είναι σερβιτόρος που σερβίρει μια παγωμένη μπύρα στην παραλία των περσινών διακοπών. Αδυνατείς να συγκεντρωθείς. Θέλεις να πετάξεις το δέρμα σου όπως κάνουν τα φίδια και να αισθανθείς ανάλαφρος, τόσο που να μην σε αγγίζει το καυτό μπετόν και οι υπερθερμασμένες αέριες μάζες. Ένα βήμα πίσω είσαι κάθε φορά που λες να τα βροντήξεις όλα και να χαθείς από την αιχμαλωσία της πόλης, γιατί δεν το κάνεις. Όλα είναι πιο κοντά όταν δεν τα σκέφτεσαι πρώτα.<br />Ο Ιούλιος είναι μήνας καλοκαιρινός και μπορείς να ζήσεις το καλοκαίρι μέσα σου. Ακόμα και στο σπίτι που αισθάνεσαι εγκλωβισμένος βάλε μουσική , χόρεψε μόνος ή με παρέα, φτιάξε χυμούς και παγωτά και βρέξου με το λάστιχο να αισθανθείς παιδί και να δροσίσεις την ψυχή σου. Αν γκρινιάζεις για όσα πρόκειται να έρθουν η ζωή σου θα είναι πάντα ένας ανυπόφορος καύσωνας.Kikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com4tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-27056532903287679152009-12-28T05:58:00.002+02:002009-12-28T06:30:26.797+02:00...And Saint Nicholas is Here...Διότι ο δικός μας Άγιος Βασίλης έρχεται πρώτη τoυ Γενάρη. Είναι υπέροχη η έκφραση των ανθρώπων όταν ξετυλίγουν δώρα, η έκβαση δεν έχει τόσο σημασία, υπάρχει διακύμανση ανάλογα με την επιλογή και το γούστο, μα εκείνα τα δευτερόλεπτα της αναμονής για την έκπληξη που τους περιμένει και η λαχτάρα για το καινούριο τους απόκτημα είναι ανεκτίμητη τόσο για τον παραλήπτη όσο και για για εκείνον που τα προσφέρει.<br />Το πιο βασικό είναι να μην ξεχνάμε πως ό,τι προσφέρεται με αγάπη και σεβασμό είναι ατίμητο γιατί τα αισθήματα δεν μπορείς να τα τιμολογήσεις. Ή μήπως μπορούμε; Για να είμαστε απολύτως ειλικρινείς η κοστολόγηση και τα πόσα διατίθεται κάποιος να ξοδέψει εναρμονίζεται με το πόσο σημαντική έχει χαρακτηρίσει την σχέση του με τον αποδέκτη , αντίστροφα επίσης, ο αποδέκτης αναμένει ένα δώρο ισάξιο με τα αισθήματα του, τη διάρκεια και το είδος της σχέσης (επαγγελματική,φιλική,οικογενειακή,ερωτική) καθώς δεν είναι σπάνιο να υπάρχει και το μέτρο ανταπόδοσης, δηλαδή να περιμένει ένα δώρο ίσης ή αν όχι μεγαλύτερης αξίας από αυτό που προσέφερε ο ίδιος. Δυστυχώς η καταναλωτική κοινωνία τελικά κατάφερε να δημιουργήσει την ικανότητα να κοστολογούμε τα αισθήματα και τις σχέσεις μας. Όταν γίνομαι απαισιόδοξη σκέφτομαι ότι η ζωή είναι ένα διαρκές παζάρι και παζάρεμα. Όμως όσο κι αναλώνομαι σε τέτοιου είδους φιλοσοφικές αναζητήσεις, τις γιορτές, δεν πτοούμαι και με την σειρά μου αναμένω κάτω από ο δέντρο τον δικό μου Santa Claus και χαίρομαι εξίσου ότι και να μου προσφέρει γιατί γνωρίζω ότι μου δίνεται με πολλή πολλή αγάπη που είναι το σημαντικότερο δώρο!Lucky me!Kikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-22416699045653918672009-12-12T21:22:00.000+02:002009-12-12T21:23:03.255+02:00Ανασφάλειες...Ειλικρινά δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος χωρίς ανασφάλειες. Μερικοί είναι γεμάτοι, ορισμένοι μπορούν και τις ελέγχουν, κάποιοι έχουν καταφέρει και τις έχουν ξεπεράσει, περίπου. Αλλά αυτά τα μικρά ξωτικά που μας σπρώχνουν σε πράξεις και κουβέντες που συχνά τις μετανιώνουμε, είναι η ανθρώπινη υπόστασή μας. Χωρίς αυτά τα ελαττώματα θα αισθανόμασταν, υπεράνθρωποι, αυτάρκεις, σχεδόν θεοί. Αυτά τα λάθη μας προσγειώνουν και μας δείχνουν την φύση μας και πόσο μικροί είμαστε. Μερικές φορές μπορεί να χάνουμε το παιχνίδι εναντίον τους αλλά δεν θέλει μεγάλη προσπάθεια. Αρκεί να καταλάβουμε αν αυτό που επιζητούμε το αισθανόμαστε ή είναι ο άλλος μας εαυτός που το ζητά. Αυτό το αδηφάγο κερατάκι με την ατέλειωτη όρεξη, ο κύριος πάκμαν της ψυχής μας. Δεν ξέρεις πραγματικά κανέναν αν δεν έχεις δει τις ανασφάλειες του.Kikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-52018246560044823662009-12-04T21:36:00.001+02:002009-12-04T21:44:37.220+02:00Έρχονται ΟΙ γιορτές!!!Γιατί κάποιοι κατηγορούν τα Χριστούγεννα; Δεν διαφωνώ ότι όντως πρόκειται για μια γιορτή ασύστολου καταναλωτισμού και επιτηδευμένης καλοσύνης, αλλά δεν νομίζω ότι κάνει λιγότερο ειλικρινές και πραγματικό το λεγόμενο Πνεύμα. Παράδειγμα, είχαμε σκοπό να στολίσουμε στην δουλειά (δυστυχώς τελικά θα μας στολίσουν 'επαγγελματικά') και αμέσως ξεπετάχτηκαν συνάδελφοι κατηγορώντας τις γιορτές ως παρανάλωμα υποκριτισμού και κάθε λαμπάκι και κορδέλα σύμμαχο στην παγκόσμια συνωμοσία για αποπροσανατολισμό και γιδοποίηση. Εγώ λέω ότι απλά θα ομόρφαινε τον χώρο μας και θα μας έκανε να χαμογελάμε περισσότερο.<br /> Ακόμα και αν κάποιος ,έστω εποχικά, θελήσει να προσφέρει στον συνάνθρωπο κάνει κάτι καλό, δεν ακυρώνεται η πράξη ακόμα κι αν υπάρχει μόνο αφορμή κι όχι αιτία. Γιατί να μη χαιρόμαστε βλέποντας γιορτινές βιτρίνες και ακούγοντας χαζοβιόλικα τραγουδάκια που λένε για χιόνι και δώρα. Δεν μπορώ να κατηγορήσω κάτι που μου φτιάχνει τη διάθεση . Δηλαδή την άνοιξη που ανοίγει ο καιρός κι όλοι αισθανόμαστε περισσότερο ευδιάθετοι πρέπει να στήσουμε τα λουλούδια στον τοίχο;<br />Εγώ την νύχτα της 25ης Δεκεμβρίου θα κάνω την ευχή μου , αντίθετα με όσα μου λένε οι κυνικοί, γιατί ανοίγουν οι ουρανοί κι όλα ακούγονται πιο καθαρά. Οι θετικές σκέψεις μετουσιώνονται σε θετικές πράξεις και τα όμορφα παραμύθια γίνονται μερικές φορές πραγματικότητα.Kikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-55210826351337816542009-11-30T11:52:00.003+02:002009-11-30T12:23:12.177+02:00Playing with the Zebra'sΕίχα σκοπό να σχολιάσω τους χθεσινούς πανηγυρισμούς για την εκλογή του νέου αρχηγού της Ν.Δ., αλλά βλέποντας ειδήσεις μου έφυγε κάθε λαχτάρα, θα αρκεστώ σε ένα μικρό ιστορικό παραλληλισμό που δεν αφορά μόνο τον τα συγκεκριμένα πρόσωπα αλλά και όλες τις αντίστοιχες εκδηλώσεις πολιτικού θαυμασμού. Όσοι ενδιαφέρονται ας διαβάσουν για τον τρόπο ενθρόνισης και καθαίρεσης τους Βυζαντινού αυτοκράτορα Ισαάκιου Β' Άγγελου που τον έφαγε τελικά ο αδερφός του.<br />Τώρα ας πούμε για τις ζέβρες, εκτός από συμπαθέστατες ιππίδες με έντονη άποψη για την op-art είναι και ένα νέο ελληνικό συγκρότημα με αγγλικό στοίχο και αξιόλογα τραγούδια. Αν και δεν φημίζομαι για την μουσική μου παιδεία κάθε φορά που παρακολουθώ τα παιδιά να δίνουν ένα gig, δεν βαριέμαι καθόλου που για εμένα αποτελεί βασικό κριτήριο αξιολόγησης συγκροτημάτων. Οι Zebra Track's επικοινωνούν τρομερά με το κοινό και συνθέτουν ένα παρείστικο κλίμα που δημιουργεί στον θεατή ένα αίσθημα ομαδικότητας κι όχι απλής παρακολούθησης, ακόμα κι αν δεν γνωρίζει κάποιος τα τραγούδια προσπαθεί να σιγοψιθυρίσει τους στίχους γιατί η σκηνική παρουσία των παιδιών σε προκαλεί να γίνεις μέρος της μπάντας να ξεσηκωθείς και να φωνάξεις Dusan Bajevic stay in Belgrad (από το ομώνυμο κομμάτι τους).Kikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-929566415788304862009-11-28T13:06:00.002+02:002009-11-28T13:33:09.234+02:00Vote for me too!Πλησιάζει η μεγάλη ψηφορία της Κυριακής για την εκλογή νέου προέδρου του γαλάζιου κόμματος. Με την ταπεινή προσωπική μου άποψη κρίνω τελείως γελοίες συγκεντρώσεις τύπου 'θα το σηκώσουμε τον ήλιο σίγουρα ναι'(στην προκειμένη την δάδα βέβαια) Χρήματα πεταμένα κυριολεκτικά στο δρόμο με μορφή σημαιών και φυλλαδίων (δεν θα μπορούσαν να δοθούν σε υποτροφίες αυτά τα χρήματα, ε,ε,ε;). Καθαρή επίδειξη δύναμης και εντυπωσιασμού, αναρωτιέμαι αν την επόμενη της ψηφοφορίας, ο νικητής θα αλυσοδέσει τον ηττημένο και θα τον περιφέρει στους δρόμους της Αθήνας, ίσως να τον τυφλώσει και να του κόψει και τα άνω άκρα όπως συνήθιζαν στην Βυζαντινή αυτοκρατορία, θα προσεγγίσει έτσι και το κοινό του SAW.<br />Τι άσκοπες παραστάσεις, αφού η εσωκομματική πολιτική (άντε,για να μην το γενικεύσω)κρίνεται στα καφενεία. Οι αποφάσεις έχουν παρθεί άσχετα με το πόσο θα φωνάξει η Ντόρα η ο κος ΠΟΛΑΝ κι αν στην εκάστοτε συγκέντρωση μαζεύτηκαν 5000 νοματαίοι ή 5001. Φοβάμαι -λόγω ιδιοσυγκρασίας του Έλληνα- πως από εδώ και πέρα κάθε φορά που θα γίνονται εκλογές και στα ένα εκατομμύριο σωματεία που υπάρχουν θα κλείνουμε το Ζάππειο,το Πεδίον του Άρεως, το Σύνταγμα. Εκλογές ανάδειξης προέδρου του Σωματείου της κάτω Ραχούλας;Ας μαζευτούμε όλοι Θησείο, εκλογές για τον χορευτικό-οικολογικό-πολιτιστικό σύλλογο Η Ωραία Ελένη; Να κλειστεί όλη η Πειραιώς! Ποιος θα έχει την φαεινή ιδέα να γίνει κάποια μάζωξη στην χωματερή να γλυτώσουμε,έχει άπλετο χώρο και δεν θα δημιουργεί και κυκλοφοριακό. Και όσο σκέφτομαι πως όλα ξεκίνησαν με τον αγαπητό ΓΑΠ που κατέβηκε μόνος τους σε εκλογές, τι να σου πω Πρωθυπουργέ, τα σπας, είσαι και κοινωνιολόγος πανάθεμα σε, κάψε τα πτυχία σου τώρα που άνοιξες το κουτί της Πανδώρας.<br />Μεθαύριο μην κατεβείτε κέντρο,έχω κλείσει το Σύνταγμα για ομιλία, όσοι με υποστηρίξουν θα έχουν την τιμή να ενταχθούν στο νέο κόμμα μου που δημιούργησε η Kiki εγώ και ο εαυτός μου. Α!και η Irene..Kikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-14539546750630024492009-11-26T12:40:00.003+02:002009-11-26T12:56:27.396+02:00Αν είναι να βάλω μάσκα ας είναι ΒενετσιάνικηΓυρνώντας χθες στην Αιώνια Πόλη (τοπικιστικός ευφημισμός) με έκπληξη είδα πολλούς συμπολίτες μου να κυκλοφορούν με μάσκες. Νόμιζα πως μόνο οι Κινέζοι το κάνουν αυτό( ακρίδες πάντως δεν θα αρχίσω να τρώω)αλλά να που η μόδα κατέφθασε και στη χώρα μας. Δεν διαφωνώ με τα μέτρα προστασίας ούτε με τις προφυλάξεις απλά θεωρώ τις αντιδράσεις αυτές υπερβολικές( και μιλάει ένας άνθρωπος που αρρωσταίνει τρεις φορές τον χρόνο). Δεν πιστεύω ότι φορώντας την μάσκα δε θα γίνεις γουρουνάκι, καθώς κάποιος άλλος από το στενό σου περιβάλλον θα μεταφέρει το διόλου ακριβοθώρητο μικρόβιοή αν ένας φορέας ξύσει την μύτη του και έπειτα πιάσει τα χερούλια στο τρένο και εσύ ακουμπήσεις εκεί και ξεχαστείς και χωρίς να πλύνεις τα χέρια σου θα πας να βγάλεις το μαρούλι που σου έχει κολλήσει στα δόντια, αν φοράς την μάσκα γλυτώνεις; Όχι. Συν της άλλης, κάθε χρόνο η παλιά καλή μας γριπη ρίχνει στο κρεββάτι εκατομμύρια ανθρώπους και πολλοί από αυτούς χαιρετούν τον μάταιο ετούτο κόσμο, διότι ο οργανισμός τους δεν μπορεί να αντεπεξέλθει. Η σύγκριση γίνεται μοιραία. Αγκούχου γκούχουKikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-71983607365240453262009-11-23T12:23:00.002+02:002009-11-23T13:38:17.703+02:00ΜΗΤΣΟΣ+ΣΟΥΛΑ/Remember Remember the Twenty-Third of November<span style="font-weight:bold;">ΣΟΥΛΑ</span>- Αυτή η μέρα έφτασε και μου'κανε και δώρα πως την αλήθεια για να δω θα πέσω με πολύ φόρα. Ανέβηκα εις το βουνό σαν τον Δαλάι Λάμα κι εκείθε διαλογίστηκα παρέα με ένα λάμα. Το κοίταζα, με κοίταζε και έβγαλε μιλιά και μου πε 'δεν έχει νόημα καημένη κοπελιά'. Ξαφνιάστηκα σαν άκουσα το ζω να βγάζει λέξεις και κοίταξα πίσω απ'αυτές μην κρύβεται ο Αλέξης. Κούνησα το κεφάλι μου το κοίταξα στα μάτια 'μήπως είσαι παραίσθηση και γίνηκα κομμάτια'; Το λάμα με προσπέρασε,πήγε κοντά στην άκρη κι από το πλάι του ματιού, του έφυγε ένα δάκρυ. Ωραία η ιστορία σου μου είπε με πυγμή, μα αν ήταν αλήθεια θα'σουν στου Μήτσου το παχνί. Δεν ήξερα ν' αποκριθώ στο εξωτικό κουράδι κι αν άρχιζα συζήτηση θα έπιανε το βράδυ.<br /><span style="font-weight:bold;">ΜΗΤΣΟΣ</span>- Τα ζώα δεν ξέρουν να μιλούν μα αν θέλεις πίστεψε το, αλήθεια αν λέει η ψέμματα δεν θα ασκήσω βέτο. Εμένα αν θέλεις άκουσε κι όχι αυτό το λάμα που αμέσως ότι κι αν σου πω μου αρχινάς το κλάμα.<br /><span style="font-weight:bold;">ΣΟΥΛΑ</span>- Για να βγάλει ζώο μιλιά θα πει πως είναι θαύμα, πως ήρθε το μέλλον να μου πει για να σωθώ απ'το τραύμα. Περνάνε οι μέρες φεύγουνε κι εγώ ακόμη μόνη, πως να πιστέψω εσένανε που μ'έφαγε το χιόνι.<br /><span style="font-weight:bold;">ΜΗΤΣΟΣ</span>- Αυτό που νιώθεις κράτα το κι οι άλλοι ότι κι αν λένε, οι δυο μας μόνο ξέρουμε αυτά τα οποία θέμε.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">to be continued</span>Kikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-53073520845498142862009-11-20T18:07:00.002+02:002009-11-20T18:39:34.572+02:00ΤΙΠΟΤΑΚοιτάζω από το παράθυρό μου την γλάστρα με την μικρή τριανταφυλλιά. Τα πνευμόνια μου γεμίζουν με πίσσα και νικοτίνη και ο αέρας γλύφει το τσιγάρο μου, ρίχνοντας τη στάχτη πάνω στο ήδη βρώμικο πληκτρολόγιο. Ακούω το θόρυβο που κάνουν οι μηχανές και τα αυτοκίνητα και αυτή η θαυματουργή ηχορύπανση, που μαζί της κοιμάμαι και ξυπνάω γαληνεύει την υπερένταση που την είχα φορτωμένη από την δουλειά, αυτή την υπερένταση που τεντώνει τους μύες του σβέρκου και κάνει τα δάχτυλά μου ακατάπαυστα να ζητούν ένα τσιγάρο ακόμα. Αλλά όχι αυτό το απόγευμα. Τώρα ηρεμώ και χαζεύω και αφήνω την βαρεμάρα μου να με συνεπάρει τόσο που να ξεχάσω το ρολόι, να αφήσω το λεπτό να μεγαλώσει σε ώρα και ξαφνιασμένη να κοιτάξω τους δείκτες που θα μου υπενθυμίσουν το αποψινό ραντεβού. Η μόνη μου έγνοια το χτύπημα των πλήκτρων στα νύχια μου και οι ατέλειες που θα δημιουργηθούν στο μανό που περάστηκε με νωχέλεια. Με ρουφάει ο χρόνος και με ξεβράζει έπειτα άδεια, έτοιμη όμως να γεμίσω. Τι πολυτέλεια η επιλογή του να μην κάνεις τίποτα.Kikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-2975748033704192452009-11-17T20:08:00.006+02:002009-11-20T18:00:46.338+02:00ΜΗΤΣΟΣ+ΣΟΥΛΑ/HOLIDAY TRAFFIC<span style="font-weight:bold;">ΣΟΥΛΑ</span>-Τριάντα χρόνια πέρασαν που έπεσε η χούντα και είπαν να το γιορτάσουνε να ανάψουνε μια φούντα, να βάλουν φωτιά στα μάρμαρα και στον Βοτανικό να μαστουρώσει η Αθήνα απ'το μυρωδικό. Μα ευτυχώς δεν έγιναν εφέτο φασαρίες(προς το παρόν) που είναι δίχως νόημα κακές αψιμαχίες που μόνο συμβολίζουνε την βία δίχως σκέψη μιας και όταν τους ρωτάς κανείς δεν λέει λέξη.Αλίμονο σε εμένανε που πήγα στο χωράφι και δύο ώρες έμανε επάνω στο ζουλάπι, σταμάτησα στη κίνηση και χτύπησα φραπέ και μ' ένα τροχονόμο ξεκίνησα κονέ. Και σκέφτομαι στο πέραμα παρέα άλλη να'χα που θέλω τον Μητσάκο μου για να με πάει τσάρκα.<br /><span style="font-weight:bold;">ΜΗΤΣΟΣ</span>- Εγώ μονάχος έφυγα και πέρασα καλά και για την Σούλα πάλι δεν έβγαλα μιλιά, με βόλεψε η κίνηση που είχε η Αθήνα γιατί παρέα βρήκα και την περνάω πρίμα. Την στάνη νωρίς την έκλεισα και στο τσαρδί μου μπήκα καθάρισα να φάω και μια λεκάνη σύκα. Σαν έρθει ώρα πάντως που θα ζητώ παρέα όλα θα παν καλά και όλα θα είναι ωραία.<br /><br /><span style="font-weight:bold;">to be continued</span>Kikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-80915424967962606502009-11-16T18:34:00.000+02:002009-11-16T18:37:25.333+02:00Θα την δείρω το λέω...Το λέω, θα βγάλω το παπούτσι και θα την χτυπήσω(και είναι αρκετά βαρύ το ξυλοτάκουνο)! Μία συνάδελφος έχει το πολύ μα πολύ κακό συνήθειο όταν κάποιος είναι απορροφημένος στον υπολογιστή του, να έρχεται από επάνω του και να παρακολουθεί με τι ασχολείται. Κάνε πουλάκι μου στην άκρη να κάνουμε στην δουλειά μας. Μα ακόμα και την δουλειά μας να μην κάνουμε, τι σε κόφτει εσένα τι γράφω. Μπορεί να κοιτάω τι μέγεθος dildo με βολεύει, πρέπει να ξέρεις πόσο βαθύ το έχω;;Μπααααα. Μάλιστα εκεί που έγραφα ένα e-mail (ναι το ομολογώ,προσωπικό) διαβάζει τι γράφω καθήμενη πίσω από τον ώμο μου και κάνει σχόλια. Έχει και το ταλέντο να κινείται σαν μαύρος νίντζα και δεν την παίρνεις χαμπάρι, έρχεται τσούκου τσούκου και ξαφνικά σου λέει 'εεεεεε,τι εννοείς εκεί' και γελάει χαζοχαρούμενα.Μου θυμίζει το παιχνίδι που πετάγονται κάτι κακιασμένα σκιουράκια από τρυπούλες και πρέπει να προλάβεις να τα βαρέσεις με το σφυράκι πριν εξαφανιστούν. Συγνώμη για την ακατάλληλη γλώσσα, αλλά με σύγχυσε απογευματιάτικα.Kikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-3494220984409013752.post-56921290909636860292009-11-15T19:01:00.003+02:002009-11-15T20:16:12.428+02:00ΑΥΤΑ ΕΙΝΑΙ...(2)<span style="font-style:italic;"><span style="font-weight:bold;">Λυκοφιλίες</span></span><br /><br /><span style="font-weight:bold;">ΦΙΛΟΣ</span>-Από εδώ η μύτη σου μοιάζει λίγο με μελιτζάνα<br /><span style="font-weight:bold;">ΦΙΛΗ</span>- Είναι επειδή κρύωσα και την φυσάω συνέχεια<br /><span style="font-weight:bold;">ΦΙΛΟΣ</span>-Σε καταλαβαίνω, κι εμένα όταν γριπιάζομαι μεγαλώνει η καράφλα μου<br /><br /><span style="font-style:italic;"><span style="font-weight:bold;">Γνώθι σαυτόν (από φίλη που δεν το περίμενα)</span><br /><span style="font-weight:bold;"></span><br />ΦΙΛΗ</span>-Αγάπη μου, γυναίκα που δεν κάνει κατινιές να πάει να ξύσει τα @ρχίδια της!<br /><br /><span style="font-style:italic;"><span style="font-weight:bold;">Εποικοδομητική κριτική</span></span><br /><span style="font-weight:bold;"><br />ΦΙΛΟΣ</span>-Γιατί με βλέπουν όλες σαν φίλο;Τέλος,θα γίνω κακός.Θα αλλάξω το κάρμα μου.<br /><span style="font-weight:bold;">ΦΙΛΗ</span>- Και το κάρμα σου και το κορμί σου θέλουν γυμναστική.Γιατί δεν το καταλαβαίνεις,είναι η προπόνησή σου για την επόμενη ζωή που θα γεννηθείς γυναίκα.<br /><span style="font-weight:bold;">ΦΙΛΟΣ</span>-Γίνεσαι κακιά τώρα.<br /><span style="font-weight:bold;">ΦΙΛΗ</span>-Είναι που έχουν συγχρονιστεί οι περίοδοί μας.<br /><span style="font-weight:bold;">ΦΙΛΟ</span>Σ-...Kikihttp://www.blogger.com/profile/17269312700494640254noreply@blogger.com3