Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

Ανασφάλειες...

Ειλικρινά δεν πιστεύω ότι υπάρχει άνθρωπος χωρίς ανασφάλειες. Μερικοί είναι γεμάτοι, ορισμένοι μπορούν και τις ελέγχουν, κάποιοι έχουν καταφέρει και τις έχουν ξεπεράσει, περίπου. Αλλά αυτά τα μικρά ξωτικά που μας σπρώχνουν σε πράξεις και κουβέντες που συχνά τις μετανιώνουμε, είναι η ανθρώπινη υπόστασή μας. Χωρίς αυτά τα ελαττώματα θα αισθανόμασταν, υπεράνθρωποι, αυτάρκεις, σχεδόν θεοί. Αυτά τα λάθη μας προσγειώνουν και μας δείχνουν την φύση μας και πόσο μικροί είμαστε. Μερικές φορές μπορεί να χάνουμε το παιχνίδι εναντίον τους αλλά δεν θέλει μεγάλη προσπάθεια. Αρκεί να καταλάβουμε αν αυτό που επιζητούμε το αισθανόμαστε ή είναι ο άλλος μας εαυτός που το ζητά. Αυτό το αδηφάγο κερατάκι με την ατέλειωτη όρεξη, ο κύριος πάκμαν της ψυχής μας. Δεν ξέρεις πραγματικά κανέναν αν δεν έχεις δει τις ανασφάλειες του.

1 σχόλιο:

KAKOSLYKOS είπε...

akoma horis Mitso...?