G700???

Διάβαζα πρόσφατα τις αναρτήσεις της ομάδας G700(γενιά των 700Ε) και με έβαλε σε σκέψεις. Αρχικά να δηλώσω ότι εξίσου ανήκω στην ίδια ομάδα και βιώνω τα άγχη και τις ανησυχίες- που περιγράφουν γλαφυρότατα- όπως και αρκετοί φίλοι μου. Το κοινωνικό αυτό φαινόμενο έχει αναλυθεί εκτενέστατα και εγώ δεν έχω σκοπό να συμμετέχω σε αυτή την αλληλουχία των σχολιασμών, ούτε με θεωρίες, ούτε με καταγγελίες,ούτε με νομικές αναφορές, αλλά απλά να πω την προσωπική μου άποψη.
Πιστεύω ότι υπάρχουν συγκεκριμένα επαγγέλματα που πλήττονται και που ουσιαστικά δεν έχουν τις παροχές που ελπίζουμε όταν θα ξεκινήσουμε την επαγγελματική μας πορεία. Αν έχεις τελειώσει κάποια από τις κοινωνικές, πολιτικές, κοκ επιστήμες, ακόμα και μεταπτυχιακό ή και διδακτορικό να έχεις κάνει, δεν πρέπει να ελπίζεις σε μεγάλες απολαβές, γιατί δεν υπάρχει απορρόφηση Δεν είναι κάτι κρυφό και κανείς δεν σε πιέζει να σπουδάσεις στην συγκεκριμένη σχολή που εξαρχής ξέρεις ότι δεν έχει αντίκρυσμα. Ή στο δημόσιο θα μπεις ( ο απώτερος στόχος πολλών) ή σε κάποια Μ.Κ.Ο. Οι Ανθρωπολόγοι, Κοινωνιολόγοι, Πολιτικοί Επιστήμονες, Κοινωνικοί Λειτουργοί κλπ κλπ κλπ από τη σχολή ξέρουν ότι μετά θα υπάρχουν πολλές δυσκολίες. Υπάρχουν και εξαιρέσεις φυσικά. Ένα μεταπτυχιακό είναι ένα επιπλέον προσόν( όχι όμως πανάκεια όπως πολλοί νομίζουν), παρόλα αυτά αντί να το χρησιμοποιήσουμε σαν μια εναλλακτική λύση επιλέγουμε να συνεχίσουμε τις σπουδές στις κοινωνικές και ανθρωπιστικές επιστήμες -πάλι-.
Γνωστοί και φίλοι που έχουν ένα πτυχίο συν ένα καλό μεταπτυχιακό(οικονομικάριοι, πληροφορικάριοι, αρχιτέκτονες, χημικοί μηχανικοί κλπ) ίσως αρχικά να δυσκολεύτηκαν και να μην εισέπρατταν όσα ήλπιζαν, αλλά στην πορεία εξελίχθηκαν και πλέον έχουν ένα μηνιαίο εισόδημα που τους αρκεί και τους περισσεύει
Κανείς δεν πρέπει να περιμένει ότι με την πρώτη δουλειά, χωρίς καμία προϋπηρεσία, θα πληρώνεται με 1000Ε+( πάλι με εξαιρέσεις). Σε πολλές χώρες της Ευρώπης πολλοί νέοι επιλέγουν να εργαστούν αμισθί χάριν της προϋπηρεσίαςς που θα κερδίσουν,μερικές φορές παράλληλα με τις πτυχιακές ή μεταπτυχιακές τους σπουδές. Στην χώρα μας όταν ξεκινάμε για πρώτη φορά να δουλεύουμε μετά τα 24,25,26,27+, χωρίς καμία εμπειρία μας κακοφαίνεται.
Οι γονείς μας μεγάλωσαν πιο λιτά και με λιγότερα χρήματα κατάφεραν να χτίσουν σπίτια και να μας αναθρέψουν με όσα στερήθηκαν αυτοί. Μας καλομάθανε και για αυτό στους περισσότερους νέους η αποταμίευση είναι κάτι άγνωστο. Αν κάποιος είναι σχεδόν κάθε μέρα έξω, θέλει να κάνει συνεχώς καινούριες αγορές, ξοδεύει όπως τον έμαθαν οι δικοί του, πως να συνηθίσει τον περιορισμό των 700Ε και πως να συνηθίσει τις περικοπές που πρέπει να επιβάλει στην καθημερινότητά του?
Αν η παιδεία, η προσδοκίες, η οικογένεια και για μένα πάνω από όλα η νοοτροπία ήταν λίγο διαφορετική ( με το βάρος πάνω από όλα στην παιδεία) δεν πιστεύω ότι τα πράγματα θα ήταν έτσι. Επίσης όταν υπάρχει ανάγκη για δουλειά, κάποιος δουλεύει όπου βρει( δεν χρειάζεται να γίνουμε όλοι επιστημονικοί συνεργάτες -διευθυντές), καμία δουλειά δεν είναι ντροπή. Το πτυχίο μας έφερε γνώσεις μερικές φορές όμως πρέπει να χρησιμοποιήσουμε και τα χεράκια μας για να μας φέρουν χρήματα.