ΞΕΚΟΥΝΗΣΤΕ

Μου κάνει εντύπωση πόσο ανάγκη υπάρχει για επικοινωνία και συμμετοχή.Παρόλο που πλέον είναι τόσο εύκολο να γνωρίσεις κόσμο, να μιλήσεις να βγεις και να ανακατευτείς με το πλήθος, φαίνεται πως κυκλοφορούμε μέσα σε πλαστικές φούσκες που κουτουλάνε αναμεταξύ τους απομακρύνοντας μας. Σαν μαγνήτες με αντίθετους πόλους που αντί να υπάρχει έλξη υπάρχει απώθηση.Από φόβο ίσως, ανασφάλεια;Για να μην παρεξηγηθώ, δεν αναφέρομαι στην ερωτική πρόσκληση αλλά στην γενικότερη ανάγκη επικοινωνίας και αλληλοαντίδρασης.Να μοιραστείς συναισθήματα και εμπειρίες και να γνωρίσεις καινούριους κόσμους, γιατί ο οποιοσδήποτε 'άλλος'είναι ένα καινούριος κόσμος.Όταν βρισκόμαστε σε χώρους κοινωνικά σχεδιασμένους προσφερόμενους για νέες γνωριμίες είναι σαν να φοράνε όλοι μάσκες, καλούπια και διακριτικά. Σε ένα μαγαζί είναι δυσκολότερο να ανοίξεις κουβέντα σε κάποιον από ότι πχ σε μια αθλητική εκδήλωση.Γιατί,ίσως δεν υπάρχει καν στο νου κανενός ότι ενεργοποιούμαι για κοινωνικοποιηθώ αλλά για το κάτι άλλο, άρα δεν υπάρχουν οι άμυνες και η πίεση να παρουσιάσουμε τον εαυτό μας κάπως, ούτε και στους άλλους έτσι ανοιγόμαστε γιατί δεν υπάρχουν απαιτήσεις. Μα και η ανάγκη μας να αισθανθούμε πως ανοίκουμε σε μια ομάδα από επιλογή, όχι εργασία, όχι κάτι τυποποιημένο αλλά διαφορετικό.Ξεκουνήστε και κάθε μέρα θα είναι πιο ενδιαφέρουσα και όμορφη