Τετάρτη 15 Δεκεμβρίου 2010

Πάλι τα ίδια

Δεν μπορώ τη μιζέρια, δεν μπορώ τη γκρίνια και την αγανάκτηση. Διαβάζω κατεβατά από ιδέες, ακούω σοφά λόγια και λύσεις χωρίς όμως κάποια πρακτική μετουσίωση. Βλέπω ανθρώπους να πεινάνε και μετανάστες να παγώνουν από κρύο, βλέπω νεαρούς να πετάνε μολότοφ και αστυνομικούς να κλωτσάνε κουκουλοφόρους. Βλέπω ανθρώπους να κρίνουν για να μην κριθούν οι ίδιοι , φοβούμενοι πως δεν θα σταθούν στο ύψος της γνώμης των άλλων. Όλοι αδύναμα ανθρωπάκια από μολύβι έτοιμα να λιώσουμε στην πρώτη φωτιά, στην πρώτη αναταραχή. Μόνο με τη βία αντιδράμε, φωνάζουμε, χτυπιόμαστε, σπάμε, δεν πάει το μυαλό μας πιο πέρα. δεν πάει ψηλά μα φροντίζει να κοιτάει κάτω, χαμηλά να μην κουραστεί το κεφάλι από το τέντωμα και πέσει. Συχαινόμαστε τους εαυτούς μας και το βγάζουμε σε τρίτους, δειλοί,τεμπέληδες μόνο από αέρα οι πράξεις μας που με μια ανάσα έχουμε εξαγοράσει την ευθύνη μας απέναντι στην κοινωνία. Η αλλαγή έρχεται από μέσα μας μα είναι βρώμικο και δεν τολμάμε ούτε μια ματιά να ρίξουμε. Βολευτήκαμε και πάμε στα πεπατημένα. Είμαι αγανακτισμένος, θα διαδηλώσω, θα φωνάξω θα περιμένω με την αντίδρασή μου οι άλλοι να κάνουν την αλλαγή.Δεν έμαθες πως αν θες να γίνει κάτι κάνε το καλύτερα μόνος σου. θες να βοηθήσεις τους μετανάστες, δώσε τους δουλειά, μην τους κλέβεις, ασφάλισέ τους. Θες να καταπολεμήσεις την διαφθορά, μην λαδώσεις, μην απαιτήσεις καλύτερη μεταχείριση από τον θείο στο δήμο, ξεμπρόστιασε τον γιατρό με το φακελάκι. Θες καλύτερη παιδεία, μάθε στο παιδί σου να σκέφτεται και όχι να παπαγαλίζει. Θες να ζεις σε ανθρώπινη κοινωνία μάθε πως περπατάμε στα δύο για να μπορούμε να σκεφτόμαστε πιο ψηλά από εκεί που καθόμαστε, αν δεν το έχεις πέσε στα τέσσερα και γλύψε τις στάχτες όσων είδαν πιο πολλά από όσα μπορείς να αντέξεις και μην παραπονεθείς αν κάτσουν πάνω σου και σε πονέσουν γιατί αυτό είσαι, ένας θώκος που βολεύονται στην πλάτη σου με την συνένεσή σου.

Δεν υπάρχουν σχόλια: