Αδυναμίες

Αναρωτιέμαι αν συχνά χρησιμοποιούμε την δικαιολογία της εκούσιας επιλογής για να δικαιολογήσουμε τις αδυναμίες μας.Παραδείγματος χάρη,πόσοι 'αρνούνται' να κόψουν το κάπνισμα,όχι παραδεχόμενοι πως δεν θα αντέξουν στην αποχή μα δηλώντας περίτρανα πως είναι επιλογή τους να καπνίζουν γιατί το απολαμβάνουν.Ένα δείγμα πως προβάλουμε και μεταμφιέζουμε τις ρωγμές στον χαρακτήρα μας για να φαινόμαστε πιστεύω πιο δυνατοί,όχι σε τρίτους μα στον ίδιο μας τον εαυτό. Άλλωστε αυτόν ντρεπόμαστε περισσότερο από όλους.Μεγαλώνοντας υποτίθεται ότι δαμάζουμε τις επιθυμίες μας και τιθασεύουμε τις ορμές μας αποδεικνύοντας πως μαθαίνουμε και κρίνουμε τι είναι ωφέλιμο.Όχι μόνο όσον αφορά τι σωματική μας υγεία μα και τη ψυχική μας ισορροπία, τον σεβασμό που δείχνουμε σε αυτό που κοιτάμε στον καθρέπτη..Δεν το κατακρίνω, είναι και αυτό μηχανισμός άμυνας,το θέμα είναι τι κριτική ικανότητα έχουμε να διακρίνουμε τις πραγματικές επιλογές από τις πλαστές προς χάρη της επιβίωσης...Δεν είναι κακό να έχουμε αδυναμίες, είναι ανθρώπινο. Μας ξεχωρίζει, μας κάνει διακριτούς από το σύνολο αφού οι ανασφάλειες και οι αδυναμίες μας είναι ένας σημαντικός πιλότος για τον τρόπο που διανύουμε τη ζωή μας.Δεν δίνω άφεση αμαρτιών σε όσους αφήνονται έρμεα στην δίνη των αδυναμιών τους, μα οι μικρές γλυκιές αδυναμίες δίνουν αλατοπίπερο και είναι τρομερός καταλύτης στην διαντίδραση των σχέσεων.