ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ

Έχουμε χάσει ακόμα κι αυτό το δειλινό
Κανείς δεν μας είδε απόψε με τα χέρια πιασμένα

Την ώρα που η γαλάζια νύχτα έπεφτε πάνω στον κόσμο
¨Είδα από το παράθυρό μου
τη γιορτή του πουνέντε στις μακρινές ράχες

Κάποιες στιγμές σαν νόμισμα
’ναβε ένα κομμάτι του ήλιου μέσα στα χέρια μου

Εγώ σε θυμόμουν με την ψυχή σφιγμένη
από αυτή τη θλίψη όπως εσύ με ξέρεις.

Λοιπόν , πού ήσουνα ;
Ανάμεσα σε ποιους;
Τι λόγια έλεγες ;

Γιατί να μου έρχεται άξαφνα όλος ο έρωτας
Όταν νιώθω θλιμμένος , και σε νιώθω μακρινή ;

Έπεσε το βιβλίο που έχω πάντα για το δειλινό
Και σαν σκυλί πληγωμένο κύλησε στα πόδια μου η κάπα μου.

Πάντα , πάντα μακραίνεις τα απογεύματα
Προς τα κει που το δειλινό τρέχει σβήνοντας αγάλματα

Π.ΝΕΡΟΥΔΑ