Δευτέρα 30 Μαΐου 2011

ΣΥΝΤΑΓΜΑ

Τις τελευταίες μέρες βρίσκομαι και εγώ μαζί με άλλους στην κεντρικότερη πλατεία της πόλης μας. Δεν ξέρω γιατί. Ειλικρινά. Προσπαθώ πάντα να είμαι ρεαλίστρια και κυνική, γλυτώνεις δάκρυα έτσι, αλλά παρ'όλη την προσπάθεια ένας απίστευτος ρομαντισμός, με την κλασσική έννοια, μου δίνει ένα μικρό στίγμα του Μάη του '68. Υπερβάλω, ίσως. Αλλά μεγάλωσα σε μία γενιά που η μεγαλύτερη επανάσταση ήταν η έλευση των κινητών στη ζωή μας, άντε και η ανακάλυψη του mohito. Τα πουπουλένια μαξιλαράκια που με πολύ στοργή έβαζαν οι γονείς μας στους πωπουλίνους μας για να μην αισθανθούμε το παραμικρό τράνταγμα στη ζωή μας φύλασσαν τη μεγαλύτερη έκπληξη, να μην μπορούμε να αντισταθούμε στα μεγαλύτερα χαστούκια. Δεν μας εκπαίδευσαν στην πολιτική σκέψη, δεν μας έμαθαν να κάνουμε κριτική, να διεκδικούμε, για εμάς επανάσταση ήταν μόνο τα μπάχαλα και η Κυριακή στο γήπεδο. Όλες οι έννοιες που άλλοι μάτωσαν για να τις έχουμε έτοιμες, ήταν απλά λύματα στο λεξικό που παπαγαλίζαμε.
Εγώ ελπίζω στη δικαιοσύνη. Δεν απαιτώ να διαγραφεί το χρέος, πληρώνουμε μέσα από αυτό τα τόσα χρόνια ανοχής μας, και η ανοχή είναι συνενοχή. Αλλά απαιτώ από τη στιγμή που θα πιάσεις ένα βαποράκι και θα το στείλεις στη φυλακή, ΑΠΑΙΤΩ, όλους αυτούς που καπηλευτήκαν το μέλλον μας και το παρελθόν των δικών μας να κλειστούν στη φυλακή, να δικαστούν , να γίνουν παράδειγμα ώστε οι επόμενοι να έχουν κάτι να φοβούνται. Θέλω ο θεσμός της Δικαιοσύνης, η ανεξάρτητη εξουσία να κάνει επιτέλους τη δουλειά της. Ποιος έστειλε στο αρχείο τα ομόλογα, το Βατοπέδι, άφησαν να φύγουν οι Siemensαδες. Ποιοι υπέγραψαν το μνημόνιο χωρίς δημοψήφισμα. Ποιοι ξεπλήναν χρήματα; Ποιοι χάρισαν σε μεγαλοεπιχειρηματίες χρέη και κτήματα. Θέλω να δικαστούν όλοι. Εγώ κατεβαίνω κάτω και φωνάζω όχι για να με τραβήξει φωτογραφία ο φίλος μου, όχι για να δηλώσω παρουσία, αλλά γιατί ελπίζω ότι ίσως η ευχή μου πραγματοποιηθεί. Τα μεγαλολαμόγια που τόσα χρόνια αφήναμε και αλώνιζαν στο αμπέλι μας επιτέλους να πιαστούν. Και για μένα δεν θα έπρεπε να βρησκόμαστανν στο Σύνταγμα , αλλά στη Ευελπίδων με ένα μόνο σύνθημα. ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ.

Δεν υπάρχουν σχόλια: