Τρίτη 18 Σεπτεμβρίου 2007
Βαγγέληηηη, πόρτα
Βαγγέληηηη, πόρτα!!! Όπως ακριβώς η ατάκα γνωστής ελληνικής ταινίας. Θέλει να κλείσει μία πόρτα και να ανοίξει μια άλλη- αυτόματα. Πόσο καλά έχει υπολογίσει όμως τις πράξεις του; Τόση σιγουριά για τα βενιζελάκια, τόση σιγουριά για τον λαό ότι θα τον στηρίξει; Επειδή έριξαν μαύρο οι ψηφοφόροι δεν σημαίνει ότι μια αντικατάσταση θα φέρει σίγουρα την νέα πνοή που ζητάει, το ούτως ή άλλως κορεσμένο κόμμα. Η αλαζονεία και η έπαρση έχουν και αντίκτυπο. Άλλωστε η στροφή στην αριστερά δεν είναι κάτι τυχαίο. Μπορεί ο λαός να μην ξεχνά τι σημαίνει δεξιά αλλά επίσης δεν ξεχνά τα 20 χρόνια ανακυκλούμενων προσώπων που δεν έχουν τι άλλο να πούνε, ίσως κάτι επιπλέον να φάνε ναι. Περιμένουμε το 5ο κοινοτικό πουλάκια μου;Το 4ο το καβατζώσαν άλλοι... Ένας κούκος δεν φέρνει την άνοιξη.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
Ήταν λίγο βιαστικό και ανέντιμο πάντως ο Βαγγελάκης να ζητάει τηλεφωνική δημοσκόπηση (που τον έβγαλε -φυσικά- πρώτο) και να κατεβαίνει υποψήφιος (στραβώστε με) ΜΙΣΗ ΩΡΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ των εκλογών.
Παραβιάστηκες μεγάλε, μήπως ψήφισες και τους άλλους για σιγουριά???
Αγαπητή Κική,
Ο εν λόγω υποψήφιος "ηγέτης" αμέσως μετά τις πρόσφατες εθνικές εκλογές βρέθηκε μπροστά σε ένα λογικό δίλημμα. Πρόκειται για εγνωσμένης αξίας συνταγματολόγο, άρα καταξιωμένο επαγγελματία, κορυφαίο στέλεχος της αξιωματικής αντιπολίτευσης (διεκδικητή της αρχηγίας τα τελευταία χρόνια), πλην όμως μεγάλο σε ηλικία, για τα σύγχρονα δεδομένα, σύμφωνα με τα οποία ο ηγέτης θα πρέπει να είναι, μεταξύ άλλων, ακμαίος. Το δίλημμα λοιπόν τίθεται ως εξής: "ή τώρα ή ποτέ". Και επειδή κάνουμε λόγο για έναν εξαιρετικά φιλόδοξο πολιτικό η απάντηση στο προηγούμενο ερώτημα ήταν αυτονόητη: "τώρα". Ο Παπανδρέου βρίσκεται στην χειρότερη στιγμή του, το κόμμα σε κατάσταση σοκ, καλλίτερη ευκαιρία δεν πρόκειται να δοθεί. Εξάλλου η δημοσιογραφική αντίδραση, στην απόφαση του αυτή, την επόμενη κιόλας ημέρας "μυρίζει" κάτι το προσχεδιασμένο από καιρό. Για πότε στήθηκαν οι δημοσκοπήσεις (αλήθεια πόσο αξιόπιστες μπορεί να είναι οι τάχα επιστημονικές δημοσκοπήσεις που στήνονται στο πόδι;) και για πότε ο "ήρωας", ο "σωτήρας", ο "απόλυτος ηγέτης" Παπανδρέου μετατράπηκε στο μαύρο πρόβατο είναι άξιο θαυμασμού.
Πέρα όμως από το δούλεμα του πολίτη και την αθλιότητα των έμμισθων κονδυλοφόρων που αυτοαποκαλούνται δημοσιογράφοι, ας επανέλθουμε στην ουσία του προβλήματος. Ο Γιώργος Παπανδρέου ηττήθηκε γιατί έκανε κάποια σοβαρά σφάλματα: [α] μίλησε για προσωπική του πολιτική, όταν, πριν από μία δεκαετία εγκαινίασε, ως Υπουργός των Εξωτερικών, το δόγμα της ελληνοτουρκικής φιλίας (στην ουσία ακολουθώνταε τις υποδείξεις του υπουργείου εξωτερικών των Ηνωμένων Πολιτειών). Ο Έλληνας Υπουργός των Εξωτερικών δεν δικαιούται ΠΟΤΕ να χαράσσει προσωπικές πολιτικές στην πλάτη των εθνικών συμφερόντων. Ο Παπανδρέου φάνηκε να μην το γνωρίζει αυτό. [β] εγκατέλειψε την Κύπρο σε μια κρίσιμη στιγμή της ιστορίας της, προτιμώντας και πάλι την αμερικανική θέση (σχέδιο Ανάν)και ερχόμενος σε πλήρη αντίθεση με το λαϊκό αίσθημα σε Κύπρο και Ελλάδα. Επιπλέον, όταν η επιλογή του αυτή απορρίφθηκε απ' τον Κυπριακό λαό δεν είχε την φρόνηση να υπαναχωρήσει. Αντιθέτως επέμεινε στην απορριφθήσα θέση του διογκώνοντας το κύμα οργής εναντίον του. [γ]Διαδέχτηκε τον τότε Πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Σημίτη με τον άκομψο τρόπο που τον διαδέχτηκε (αποπομπή Πρωθυπουργού, που δεν έχει χάσει εκλογές_γιατί μόνο περί αποπομπής θα πρέπει να μιλάμε_δεν έχει ξαναγίνει), δεν στήριξε το προηγούμενο έργο που παρήγαγε το ίδιο του το κόμμα ως κυβέρνηση (στην οποία συμμετείχε) και τελικά ακολούθησε την ίδια δεξιόστροφη πολιτική την οποία εμμέσως κατέκρινε και την οποία κλήθηκε να αλλάξει. Ασύνδετος δηλαδή και παραπαίων από θέση σε θέση και από γνώμη σε γνώμη. Κάθε άλλο παρά ηγέτης. [δ]άκολούθησε τις συμβουλές εκείνων που του πρότειναν να εκμεταλλευτεί το εθνικό πένθος προσάπτοντας αβασιμες κατηγορίες σε μια αμήχανη κυβέρνηση. Επειδή, όπως γνωρίζεις, είχα την ατυχία να βρεθώ στο επίκεντρο των πυρκαϊών στην Ηλεία, θέλω να τονίσω κατηγορηματικά πως ζήτημα ανικανότητας της κυβέρνησης στην συγκεκριμένη εθνική καταστροφή ΔΕΝ τιθεται. Ο τρόπος με τον οποίο εκδηλώθηκε το φαινόμενο (μόνο ως φαινόμενο μπορό να το χαρακτηρίσω) η ταχύτητα της εξάπλωσής του, η απίστευτες διαστάσεις του συνηγορούν υπέρ της άποψής μου πως κανένας κρατικός μηχανισμός, όσο οργανωμένο και προηγμένο να ήταν το κράτος δεν θα μπορούσε να σταματήσει την καταστροφική μανία της φωτίας. (οι κατηγορίες περί διάλυσης του πυροσβεστικού σώματος ή περί διαφωνίας των εμπλεκόμενων φορέων ακόμα και αληθείς να είναι δεν ήταν της παρούσης). Οι δημοσκοπήσεις στην Ηλεία (παραδοσιακό προπύργιο του ΠαΣοΚ) δείχναν πριν από τις φωτίες να προηγείται η αντιπολίτευση του κυβερνώντος κόμματος 8 ολόκληρες ποσοστιαίες μονάδες. Τελικά η ψαλίδα μειώθηκε στις 2 (!). Λές και ο πυροπαθής λαός της περιόχής να ήθελε να πει κάτι. Όχι παντως πως συμφωνεί με τα επιχειρήματα της αντιπολίτευσης. Και σαν να μην έφτανε αυτό, σαν από θεία δίκη, ο νόμος Σκανδαλίδη (που ψηφίστηκε από την τελευταία κυβέρνηση ΠαΣοΚ για να δημιουργήσει προβλήματα στο πρώτο κόμμα, υπό το πρόσχημα της εφαρμογής ενός αναλογικότερου συστήματος) τιμώρησε ακόμα περισσότερο την αυθάδεια (την ύβριν, θα λέγαμε στην αρχαία ελληνική) της αντιπολίτευσης και του ηγέτη της στερώντας του έδρες και δίνοντας την πλειοψηφική εκπροσώπηση του νομού στην μειοψηφήσασα Ν.Δ.
Οι υποστηρικτές της αντιπολίτευσης ισχυρίζονται πως το ογκωδέστερο, κατά πολύ σκάνδαλο του χρηματιστηρίου είναι μηδαμινό σε σχέση με αυτό των ομολόγων. Επίσης πως έχει ήδη παραγραφεί καθώς το ΠαΣοΚ έχασε τις εκλογές του 2004. Διπλό λάθος. Ξεχνούν πως το δικό τους σκάνδαλο "άγγιξε" την τσέπη των πολιτών, ενώ το άλλο δεν πρόλαβε να την "αγγίξει". Ξεχνούν πως ο Έλληνας από την φύση του ενδιαφέρεται πρώτα για το ίδιον όφελος και έπειτα για προβλήματα ιδεολογικά και αξιολογικά. Συνεπώς και πάλι η εκτίμησή τους ήταν λανθασμένη.
Μιλούσα την παραμονή των εκλογών με φίλο, οπαδό της αντιπολίτευσης σχετικά με τον Παπανδρέου και τον Βενιζέλο. Ο εν λόγω φίλος ισχυριζόταν πως ο Βενιζέλος είναι "λίγος" καθώς απέτυχε επανηλλημένα (κατά την γνώμη του) ως υπουργός. Ξεχνούσε βέβαια πως ο κομματικός μηχανισμός είναι σε θέση να δημιουργήσει προσκόμματα ακόμα και στο ικανότερο των στελεχών, όταν αυτό θεωρείται επικίνδυνο. Και πράγματι ο Βενιζέλος εθεωρείτο ο υπ' αριθμόν 1 κίνδυνος για την οικογενειοκρατική αντίληψη που θέλει το κόμμα ιδιωτικό περιουσιακό στοιχείο. Έκτοτε δεν έχω βεβαίως επικοινωνήσει μαζί του, έχω όμως μια υποψία πως την επόμενη φορά θα είναι τουλάχιστον αντιΠαπανδρεϊκός.
Κλείνοντας και επανερχόμενος στον τρόπο με τον οποίο ο Βενιζέλος δήλωσε το "παρών" θα πω πως αφενός δεν είναι, ούτε θεωρεί αναγκαίο να φερθεί ως "άνθρωπος των σαλονιών" πως αφετέρου δεν κάνει τίποτα περισσότερο απ' ότι έκανε ο Παπανδρέου διαδεχόμενος τον Σημίτη (άρα κάποιοι του το φύλαγαν)και πως όπως είπε κι ο Χριστός "μάχαιραν έδωσες, μάχαιράν θα λάβεις". Μην ξεχνάς θα του το φυλάνε στην επόμενη στροφή.
_____________________
Με εκτίμηση
Γιάννης
http://nomosophia.blogspot.com
Δημοσίευση σχολίου