ΙΟΥΛΙΟΣ

ο βράσιμο στο καζάνι της Αθήνας είναι αργό και οδυνηρό.Οι 39 βαθμοί Κελσίου εισβάλλουν στο τσιμέντο και σιγά σιγά απελευθερώνουν την μοχθηρή τους δράση μέχρι αργά την νύχτα . Ο καύσωνας μας παρακολουθεί και δεν φεύγει,κολλάει στα ρούχα,στο μέτωπό μας, κυλάει με τον ιδρώτα στα μπράτσα μας, κάνει την σκόνη και το καυσαέριο να προσαρτώνται στο δέρμα μας, μας βρομίζει μέσα και έξω. Η ζέστη δημιουργεί ψευδαισθήσεις και όχι παραισθήσεις. Κοιτάς τον συνάδελφό σου στο γραφείο και φαντάζεσαι πως είναι σερβιτόρος που σερβίρει μια παγωμένη μπύρα στην παραλία των περσινών διακοπών. Αδυνατείς να συγκεντρωθείς. Θέλεις να πετάξεις το δέρμα σου όπως κάνουν τα φίδια και να αισθανθείς ανάλαφρος, τόσο που να μην σε αγγίζει το καυτό μπετόν και οι υπερθερμασμένες αέριες μάζες. Ένα βήμα πίσω είσαι κάθε φορά που λες να τα βροντήξεις όλα και να χαθείς από την αιχμαλωσία της πόλης, γιατί δεν το κάνεις. Όλα είναι πιο κοντά όταν δεν τα σκέφτεσαι πρώτα.
Ο Ιούλιος είναι μήνας καλοκαιρινός και μπορείς να ζήσεις το καλοκαίρι μέσα σου. Ακόμα και στο σπίτι που αισθάνεσαι εγκλωβισμένος βάλε μουσική , χόρεψε μόνος ή με παρέα, φτιάξε χυμούς και παγωτά και βρέξου με το λάστιχο να αισθανθείς παιδί και να δροσίσεις την ψυχή σου. Αν γκρινιάζεις για όσα πρόκειται να έρθουν η ζωή σου θα είναι πάντα ένας ανυπόφορος καύσωνας.