Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009

ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ

Ξυπνάω κάποιες μέρες και το μυαλό μου λειτουργεί αποσυνθετικά. Αδυνατεί να σκεφτεί ανθρώπους ή περιστάσεις σαν σύνολο και σπάει σε κομματάκια το κάθε τι. Μεγάλο λάθος αυτό,διότι ο καθένας μας και οποιαδήποτε επιλογή που κάνουμε είναι αποτέλεσμα ενός συνόλου που δημιουργείται από τη στιγμή που γεννηθήκαμε. Ως εκ τούτου, δημιουργούνται παγίδες που πέφτουμε μέσα. Κατηγορούμε κάποιον για ένα μηδαμινό κομμάτι της προσωπικότητάς του ή απορρίπτουμε κάτι μόνο και μόνο επειδή μας ενοχλεί κάτι το ελάχιστο που μας έχει κολλήσει σαν εμμονή. Η ωρίμανση υποτίθεται ότι έρχεται και μέσα από το προσπέρασμα των εμμονών που μπλοκάρουν την λειτουργικότητά μας. Ή μήπως μεγαλώνοντας η εμμονές μας γίνονται μεγαλύτερες, με αποτέλεσμα να είναι πλέον τόσο προσκολλημένες στην προσωπικότητά μας που ο ενήλικος νους μας δυσκολεύτεται να τις αναγνωρίσει; Άθλος η κατανόηση.

1 σχόλιο:

inphotobox είπε...

...καμιά φορά μας χρειάζεται η ΑΠΟΣΥΝΘΕΣΗ, λειτουργεί κάπως σαν reboot...
-wellcomeback όμορφη