Τρίτη 18 Δεκεμβρίου 2007

Η πιο όμορφη στιγμή της ημέρας

Κάθε πρωί που ξεκινάω για το γραφείο είναι ακόμα μαύρο σκοτάδι έξω. Οι εγκαταστάσεις της δουλειάς μου βρίσκονται σε μια εύλογη απόσταση από το σπιτικό μου και σε συνδυασμό με την έναρξη του ωραρίου μου που είναι ομολογουμένως νωρίς , αναγκάζομαι να ξυπνώ αχάραγα για να κερδίσω τον βίο τον επιούσιον. Όμως για εμένα οι στιγμές εκείνες από το σπίτι στο γραφείο είναι από τις πιο όμορφες της ημέρας. Οι δρόμοι είναι σχεδόν άδειοι, δεν ακούς κορναρίσματα και"γαλλικά" στον δρόμο. Ο χρόνος κυλάει σαν ποτάμι και δεξιά και αριστερά το αυτοκίνητα λαμπιρίζουν κάνοντας τον δρόμο κάθε μέρα γιορτινό. Αποκορύφωμα στην ομορφιά της απλότητας είναι το ξημέρωμα, βλέπεις τον ορίζοντα να ξυπνάει κάθε δευτερόλεπτο, για μένα τότε το σύμπαν μου κλείνει το μάτι λέγοντας μου καλημέρα. Κατεβαίνοντας της Βασιλίσσης Σοφίας κλείνουν και το φώτα των δρόμων, σημάδι ότι άλλη μια μέρα έβαλε μπρος. Διασχίζοντας την λεωφόρο εκείνο το κλάσμα του δευτερολέπτου που σταματούν οι φωταψίες της νύχτας νιώθω σαν να βγαίνω στη σκηνή. Την γαλήνη μπορείς να την βρεις παντού. Και για εμένα η διαδρομή σπίτι-γραφείο κάθε πρωί, ακούγοντας μουσική και παρατηρώντας της εκφάνσεις της ανατολής, είναι ανεκτίμητη.

1 σχόλιο:

Unknown είπε...

Η τελευταία σου φράση με εκφράζει...ας είναι καλά η μουσική που κάνει πιο ανεκτές τις μεταφορές...