Δευτέρα 10 Δεκεμβρίου 2007
Απιστία
Δεν ξέρω από που να αρχίσω, όλα ξεκίνησαν με μία συζήτηση εν ώρα ζυθοκατανήξεως. Προσπαθούσαμε να προσδιορίσουμε την συσχέτιση της σχέσης και της έλξης και τον παράγοντα της απιστίας. Πότε δημιουργείς μια σχέση λοιπόν, όταν ο άλλος σε ελκύει πνευματικά και σεξουαλικά κατά κύριο λόγο (ας αφήσουμε εκτός τις περιπτώσεις συμφεροντολογίας). Επιλέγεις να διαθέτεις σε κάποιον το σώμα σου και τα συναισθήματα σου αποκλειστικά, και αντίστροφα. Οι φίλοι ( να τονίσω ότι είναι γένους αρσενικού) υποστηρίζουν ότι η περιστασιακή προσφορά του σώματος σε τρίτους, με αποκλειστικό στόχο την σεξουαλική απόλαυση δεν θεωρείται απιστία αλλά ένας είδος αυτοικανοποίησης, εφόσον δεν συνυπάρχουν αισθήματα και ηδονή. Από την άλλη όμως αφού η σχέση βασίζεται σε δύο "αρχές" , καταπατώντας την μία θεωρείσαι πλέον ασεβής προς την "συμφωνία" της σχέσης. Όμως δεν πρέπει να αξιολογηθεί το θεωρείται πιο σημαντικό για τον καθένα; Γιατί οι άνθρωποι μένουν σε διαστρεβλωμένες σχέσεις; Μήπως τελικά κανείς δεν πιστεύει στην έννοια της μονογαμίας αλλά κατά βάθος όλοι αποδέχονται ότι είναι ένα κοινωνικό τρικ για να κρατούνται οι ισορροπίες;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
4 σχόλια:
Ίσως είναι κοινωνικό τρικ , ίσως όμως και όχι. Κι αυτό γιατί διαφορετικά θα είμασταν ζούγκλα, ζώα εντελώς.
Τουλάχιστον προσωπικά είμαι πολύ ευτυχισμένος στην σχέση μου και ποτέ δεν μ' ενδιέφερε να κοιτάξω άλλη γυναίκα.
Όποιος θέλει πολυγαμία ας κάτσει μόνος του κι ας πηγαίνει κάθε βράδυ και με άλλη, δικαίωμά του. Αρκεί να μην πληγώνει ανθρώπους.
ΥΓ.Προσφορα΄του σώματος; Γιατί το σώμα είναι αντικείμενο ή προιόν; Κι αν δεν υπάρχει συναίσθημα τι μας ξεχωρίζει απ' τον σκύλο με την σκύλα;
Οι σκέψεις μάλλον ορθά θέτονται. Το θέμα εξαιρετικά επίμαχο. Ένέχει όμως μια εδογενής αντίφαση. Ένώ το θέμα παρουσιάζεται - όχι από σένα μόνο Κική - ως η αποθέωση της ατομικής επιλογής, αισθητικής, κώδικα αξιών κλπ., ταυτόχρονα πρόκειται για ένα ζήτημα που συναρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό με τις επιμέρους κοινωνικές διαστάσεις - ειδικότερα αυτό που αποκαλείται σύγχρονος τρόπος ζωής.
Φίλε Σάμαελ, και εγώ είμαι ευτυχισμένη με το έτερον ήμισυ, αλλά σε περίπτωση που το έτερον ήμισυ αποφασίσει να πάρει το κουβαδάκι του και να πάει σε άλλη παραλία, προφανώς θα καταρρακωθώ ψυχολογικά αλλά θα το ξεπεράσω (ελπίζω). Επίσης υποθέτω ότι δεν είχες μόνο μία σχέση στη ζωή σου. Τα παραπάνω είναι κι όμως μια μορφή πολυγαμίας. Με παρεξήγησες όσον αφορά τη λέξη προσφέρω, δεν αναφέρεται σε οικονομικούς όρους προσφορά-ζήτηση αλλά με την ετυμολογική του έννοια. Και την αγάπη την προσφέρεις. Την σκέψη άραγε την θεωρείς μορφή απιστίας; Η πίστη νοείται μόνο όταν τιθασεύεις το σώμα σου;
Φίλε Ευάγγελε πιστεύω ότι καταλαβαινόμαστε και επειδή το θέμα είναι επίμαχο ήλπιζα και σε αντίστοιχες αντιδράσεις.
Προφανώς, απλά αναφέρομαι στην νοοτροπία των ατόμων που απλά τους αρέσει να καταναλώνουν σχέσεις και ανθρώπους σαν να ήταν αντικείμενα. Εκεί πήγαινε και το υ.γ.
Το να έχεις κάνει πολλές σχέσεις είναι άλλο πράγμα. Μιλάω για αυτούς που επιλέγουν την σιγουριά του ενός συντρόφου ώστε να είναι καλυμμένοι συναισθηματικά, αλλά αυτό δεν τους εμποδίζει να ψάχνουν περιπέτειες έξω απ' τα πλαίσια της σχεσης.
Λίγοι είναι οι άνθρωποι που έχουν δίπλα τους τον άνθρωπο που πραγματικά θέλουν. Όμως υπάρχουν και πολλοί που λύνουν τα ψυχολογικά τους.
Ούτως ή άλλως δεν υπάρχει η μονιμότητα, είναι η ψευδαίσθηση ενός μονόπλευρου κόσμου,αυτού της κατανάλωσης.
Δημοσίευση σχολίου