Τετάρτη 17 Οκτωβρίου 2007

17/10

Βλέπω τα σύννεφα και μου αρέσει. Ο ήλιος με κούρασε και ελπίζω να βρέξει σύντομα. Σε λίγο θα κάνουμε μπάνιο στο σάλιο μας. Πέρασαν από το γραφείο τουλάχιστον 10 άτομα, όταν βλέπω κόσμο μου φτιάχνει η διάθεση γιατί αισθάνομαι ότι προσφέρω στην γ***δουλειά που βρίσκομαι. Η συνάδελφος εξακολουθεί να δημιουργεί εντάσεις. Φαίνεται πως η ψυχούλα της αναζητά την διαπλοκή για να αποκτήσει νόημα. Με την χειροδικία θα αποκτήσει και η δική μου ζωή νόημα. Μια φίλη λέει πως δεν πρέπει να πέφτουμε στο επίπεδο των ηλιθίων, μας κερδίζουν με την εμπειρία τους. Από ψηλά τα βλέπεις όλα τόσο μικρά και ζαλίζεσαι(από τις φάπες). Το χθεσινό φαγητό σε αμερικάνικο εστιατόριο στην Αλεξάνδρας ήταν καταλυτικό για το στομάχι μου, μάλλον βοήθησαν και οι κατσαρίδες που κυκλοφορούσαν στους τοίχους ( που οι υπάλληλοι προσπαθούσαν να πιάσουν με χαρτοπετσέτα).

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Off topic

Πρώτη φορά στο blog. Επιτέλους, μια μεταμοντέρνα γραφή, όχι κουραστική. Λίγα λόγια, κοφτός λόγος, διεισδυτική ματιά. Θέλει και την αισθητική του αυτό του κουστούμι. Μια ταυτότητα τέλος πάντων.

Αυτά, νομίζω - βέβαια, εξαιρετικά χαμηλή η νομιμοποίησή μου να το κρίνω αυτό - υπάρχουν εδώ. Θέλουμε και συνέχεια.

Υ.Γ. Το "Απογοήτευση" μόνο τον τιτλο του δεν δικαιώνει ως τίτλο. Πολύ μου άρεσε. Αλήθεια.

Kiki είπε...

Ευχαριστώ για την επίσκεψη στο σπιτάκι μας. Είναι ωραία να ξέρεις ότι κάποιος διαβάζει τις σκέψεις σου.