Παρασκευή 28 Σεπτεμβρίου 2007

Μια ιστορία δώρο

Κοιτώντας από το τρένο την ανατολή του ήλιου συνειδητοποίησα ότι ακόμα και μέσα από τις πιο μίζερες σκέψεις ή θέσεις μπορούμε να βρούμε ομορφιά. Ο κύριος στο διπλανό κάθισμα μύριζε έντονα σκόρδο και δεν μπορούσα παρά να απορήσω ποιος τρώει για πρωινό τζατζίκι, σταμάτησα να αναπνέω από τη μύτη και άφησα το μυαλό μου να χαθεί στον ουρανό. Σε λίγες στιγμές έφτασα σε κατάσταση ύπνωσης και πετάχτηκα τρομαγμένος μήπως και χάσω τη στάση μου. Όλοι νυσταγμένοι, με πρησμένα μάτια, στριμωγμένοι στο βαγόνι, κάνοντας πάνω κάτω τις ίδιες σκέψεις με εμένα πετάχτηκαν όταν ο συρμός σταμάτησε ταρακουνώντας σύσσωμο τον πρωινό μικρόκοσμό μας. Δεν νομίζω ότι τρομάξαμε από τη σύγκρουση, μάλλον περισσότερο θύμιζε την ταραχή του απότομου ξυπνήματος. Σηκώθηκα από τη θέση μου και κόλλησα το πρόσωπό μου στο τζάμι για να καταλάβει τι μας χτύπησε (ή τι χτυπήσαμε), μαζί και οι συνεπιβάτες μου όλοι στριμωγμένοι σε ένα τετραγωνικό μέτρο γυάλινης επιφάνειας. Σίγουρα ότι έπεσε ήταν από τα δεξιά του δικού μας βαγονιού, όχι κάτι ιδιαίτερα μεγάλο γιατί δεν μας έβγαλε από την πορεία ούτε είδαμε να δημιουργείται κάποια ρωγμή στα πλαϊνά Ο οδηγός από τα μεγάφωνα έδινε οδηγίες και πρόσταξε να καθίσουμε στη θέση μας κι ότι θα ύπαρξει καθυστέρηση λόγω του μικρού ατυχήματος. Φωνές και διαμαρτυρίες γέμισαν τον χώρο, όλοι βιάζονταν να πάνε στις δουλειές τους, μα κανείς δεν τολμάει να βγει έξω. Η διαδρομή από τον Άγιο Νικόλαο μέχρι την Αττική έχει σκαρφάλωμα και δεν διακρίνω κάποιον ιδιαίτερα αθλητικό ή με όρεξη για πρωινή άσκηση. Ο οδηγός πάλι μας ενημερώνει ότι σύντομα θα έρθει η πυροσβεστική να μας απεγκλωβίσει και πως θα μας πάρει επόμενος συρμός. Κανείς δεν αναφέρει την αιτία αυτής της καθυστέρησης και δεν βλέπω να ενδιαφέρεται ούτε ένας για αυτό. Οι περισσότεροι κοιτάγανε τα ρολόγια τους αγανακτισμένοι και τα κινητά είχαν πάρει φωτιά. Στα κλάσματα του δευτερολέπτου που κάνω αυτές τις σκέψεις πιάνει το μάτι μου φιγούρες να τρεχοβολούν δίπλα από το παράθυρο. Η πρωινή άνοια δεν βοηθά την παρατηρητικότητά μου και άφησα τον εαυτό μου να συμπεράνει πως κάποιοι τολμηροί είχαν καταφέρει να αποδράσουν από το εξπρές της αυγής (συνεχίζεται...)

Δεν υπάρχουν σχόλια: